Cliënten aan het woord.

K. uit A. (Bipolaire stoornis na 10 telefoongesprekken.)
Op 55 jarige leeftijd kreeg ik na een moeilijke periode in mijn leven plotseling vanuit het niets te maken met kortdurende angstaanvallen en psychotische episodes. Ik stabiliseerde weer enigszins maar anderhalf jaar daarna belandde ik alsnog in een psychose die maakte dat ik gedwongen opgenomen moest worden. Doordat er direct antipsychotica toegediend werden, was ik na twee weken weer gestabiliseerd, maar brak er een periode aan van onzekerheid en stemmingswisselingen. Ik had het gevoel dat de GGZ mij niet echt kon helpen. Na CGT te hebben gevolgd, wat wel enigszins hielp maar mij niet naar de kern van mijn problemen leidde, kwam ik bij Kees terecht omdat ik bleef zoeken naar hulp die ervoor kon zorgen dat ik weer net zo stabiel zou kunnen worden als in de tijd voorafgaande aan mijn ziekte.

In het begin van de behandelperiode bij Kees moest ik wel wennen aan deze voor mij onbekende werkwijze en de eerste sessies gaven mij niet direct resultaat. Volgens Kees waren er veel emotionele verstoringen die opgelost moesten worden. Ik bleef vertrouwen houden want Kees wist de kern van de problemen te benoemen en inderdaad bemerkte ik dat ik mij op een gegeven moment veel sterker ging voelen. Ik kreeg weer meer zelfvertrouwen en durfde zelfs te stoppen met de antipsychotica, die ik nog maar in een minimale hoeveelheid slikte. Ik sta nu weer zelfverzekerd in het leven en ben tevens veel milder naar mijzelf toe geworden. Ook de stemmingswisselingen ben ik kwijt.

Kees, ik wil je hierbij dan ook bedanken voor de integere en rustige wijze waarop je de sessies uitvoert. Ik heb er enorm veel aan gehad en wanneer het toch weer eens iets minder gaat, dan weet ik dat ik bij jou terecht kan en ik hoop van harte dat jouw behandelwijze ooit als reguliere behandeling wordt ingezet. Ik ben van mening dat mensen die gediagnosticeerd zijn met een bipolaire stemmingsstoornis (zelf ben ik gediagnosticeerd met een ongespecificeerde bipolaire stoornis) hier vaker vanaf kunnen komen dan dat ze zelf denken, ondanks dat de reguliere gezondheidszorg beweert dat je hier nooit meer vanaf komt. Je moet alleen weten welke paden je hiervoor moet bewandelen. De rest volgt dan vanzelf.

L. uit D. (psychiatrische problematiek na 15 telefoongesprekken.)
Ik ben een vrouw van 45 jaar. Tijdens mijn leven tot nu toe heb ik angst- en dwangklachten ervaren, en een algemeen gevoel van onzekerheid en spanning, eenzaamheid, later in de pubertijd een eetstoornis. Sinds mijn 11e jaar ben ik, met korte en lange perioden, in behandeling geweest bij de reguliere GGZ. Dit was inclusief vier klinische opnames. Gelukkig zijn er ook perioden geweest van stabiliteit, waarin het heel goed ging. Bij tegenslagen of grote beslissingen trad echter de onzekerheid weer op.

De afgelopen tien jaar heb ik vijf jaar heel hard gewerkt in een reguliere baan. Tevens volgde ik een spiritueel traject voor bewustzijnsvergroting. Kort hierna stopte ik te abrupt met een antidepressivum (wat ik al minstens 10 jaar innam). Samen met het faillissement van de werkgever, raakte ik in wanen met magisch denken, toen volgde een opname, en daarna een zware depressie van 18 maanden. Deze bleek therapieresistent te zijn. Tijdens de psychose en depressie was er helaas geen passende therapie vanuit de reguliere GGZ. De eerste 1,5 jaar was stabilisering het belangrijkst, hierbij bestonden de contacten uit ventilerende gesprekken en medicatie. Hier was ik het niet helemaal mee eens. Na lang vragen en argumenteren ben ik doorverwezen naar de specialistische afdeling voor depressie. Hiervoor was een wachtlijst. Ik heb Cognitieve Gedrags Therapie (CGT) in een groep gevolgd maar het lukte mij door de depressie niet, om negatieve gedachten te beïnvloeden. In tegendeel de therapie bezorgden me juist angst net als de gedachten die andere groepsleden inbrachten. Ik was radeloos en heb ook buiten de GGZ gezocht naar verbetering. Zoals rtms, energetische fysiotherapie, een andere psychiater. Na een wachttijd van drie maanden kreeg ik een second opinion op de betreffende afdeling en ben ik relatief snel met een medicijn voor de schildklier uit de depressie gekomen. Ik ben de psychiater die de beslissing nam hiervoor nog steeds ontzettend dankbaar. En nu kon ik gelukkig wel de cognitieve therapieën (CGT en schematherapie) doen. Deze hielpen, maar de spanning bleef. Na nog eens twee jaar hield het bij de eerstelijns GGZ op. Ik was al twee jaar uit de depressie, had geen last meer van wanen gehad, en ik moest mezelf en alles wat me was overkomen maar accepteren. Ik zou altijd wel kwetsbaar blijven. Enerzijds was ik ontzettend opgelucht en dankbaar dat ik uit de depressie was maar gevoelens van waardeloosheid en spanning bleven bleven onverminderd bestaan.

Via een goede vriend ben ik niet lang daarna met Kees in contact gekomen. In het begin moest ik wel wennen aan zijn benadering die heel anders is dan alles wat ik bij de GGZ had gedaan. Daarbij was het ook hard werken. Hij bracht me eerst in contact met een gevoel van stabiliteit. Vanuit die stabiliteit kunnen de trauma’s en spanningen dan worden geobserveerd zodat je al die verstoringen vervolgens kunt oplossen zonder het risico je in die spanning te verliezen.
De eerste afspraken werkten we aan deze basis stabiliteit. Ik merkte hierbij dat er voortgang ontstond. De dagen hadden een lichtheid gekregen. Alsof de wereld om me heen, zoals de woonkamer bijv en de kat, vrienden en mijn moeder, directer werden ervaren en hierop kon ik directer reageren. De afspraken die volgden, werkten we aan het opsporen en oplossen van alle spanningen en de trauma’s die in mijn emotionele bewustzijn aanwezig waren. Vervolgens was het uitgangspunt van de therapie hoe ik me op dat moment voelde.
Kees is in staat om al die verstoringen heel goed aan te voelen, in beelden te visualiseren en te benoemen en je daarin mee te nemen. Je voelt je daarbij heel beschermd. Vanuit die stabiliteit worden de spanningen bekeken, samen gevat en weggespoeld. Tussen de afspraken deed ik oefeningen gericht op het aarden en stabiliteit. Deze doe ik nog steeds, en blijf ik doen.

De therapie van Kees heeft me ontzettend veel goed gedaan en ik ben hem daar heel dankbaar voor. De therapieën die ik voorheen heb gedaan, waren ook goed maar niet duurzaam wanneer je een stabiele omgeving mist.
Het contact met mijn ouders en broertje voelt nu als echt contact, de aannames en spanningen zijn weg. Ook met anderen om me heen voel ik verbinding. Ik kan me beter inleven. Voor mezelf kan ik beter aanvoelen wanneer ik enthousiast ben en wat minder goed past. Ik kan spontaner op dingen reageren. Ik voel me lichter en kan genieten. En er gebeuren fijne dingen die me kansen geven. Zoals ontmoetingen met mensen, met wie ik leuke activiteiten kan ondernemen, bij wie ik het gevoel heb te kunnen aarden en waarbij ik mezelf kan zijn.
Gevoelens van uitzichtloosheid en waardeloosheid zijn er nauwelijks meer. Er is een grotere mate van autonomie en gevoel van verantwoordelijkheid. Ik heb ideeën van wat ik leuk vind en wat ik wil gaan doen en bijdragen in de nabije toekomst. Het blijft dagelijks werken, maar wel vanuit een licht gevoel. En spanning en onzekerheid kan er zijn, maar ik kan mezelf nu helpen door de oefeningen te doen, en spanning zo te laten afvloeien en er anders naar te kijken.

Deze therapie heeft me enorm veel goeds gebracht en ik hoop vooral dat mensen die zich herkennen (in delen van) dit levensverhaal, ook veel baat bij deze therapie zullen hebben.

E. uit V. (Bipolaire stoornis na 15 telefoongesprekken.)
Ik ben een man van 44. Mijn diagnose Bipolaire stoornis type I is gesteld op mijn 33^ste, na onstuimige jaren van depressies, stemmingswisselingen, drank/drugs gebruik en ten slotte uitmondend in een manie/psychose. Ik ben in het reguliere circuit behandeld (10 jaar voor Bipolaire stoornis en daarvoor ook 15 jaar, met diagnose depressie/persoonijksheidsproblematiek), voornamelijk gericht op het hier & nu (cognitieve gedragstherapie o.a.) en op het onder controle houden van de stemmingen. De schommelingen waren minder erg (medicatie 4 soorten), echter die bleven bestaan.Ik bleef frequent zeer wisselende stemmingen houden en had conflicten met o.a. familie / vrienden/ op het werk.
Ik besloot de Transpersoonlijke therapie te gaan volgen, daar ik via de reguliere zorg niet verder kwam. Over deze andere therapie had ik een stuk gelezen in het VMDB tijdschrift en het kwam mij vreemd over. Maar niet geschoten is altijd mis en er bleef niet veel over wat ik nog niet geprobeerd had.  De eerste keer pakte het niet, want er was teveel ellende in die periode. 2 maanden later heb ik behandelaar Kees Aaldijk toch weer benaderd en met meer succes ! Wij hebben in de therapie diverse ‘emotionele knopen’ bezocht uit het verleden en daar zijn wij samen met een makkelijke en helende manier mee aan de slag gegaan. Een enkele keer ook vanuit een praktische inslag, maar veelal via de innerlijke beelden en energieën en zijn kalme benadering. De gesprekken verliepen via de telefoon en in de loop van de circa 12 behandelingen ben ik in rustiger vaarwater terecht gekomen. Tevens is het plan om in overleg met de arts om mijn medicatie te verminderen, dus een verdere stap naar meer gezondheid.
Dank hiervoor.

M. uit A. (Bipolaire stoornis na 20 gesprekken.)
Ik ben een man van 38 jaar. Een half jaar geleden ben ik voor het eerst naar Kees gegaan. Ik heb een bipolaire stoornis en had een jaar geleden een heel heftige psychose meegemaakt. Dat was m’n tweede psychose. Mijn eerste psychose was drie jaar geleden. Sindsdien ben ik onder behandeling binnen de reguliere ggz. Mijn begeleiders zijn echt heel capabele mensen maar mijn behandeling bestaat daar voornamelijk uit medicatie. Terwijl de problemen en emotionele trauma’s waardoor ik tot twee keer toe in een psychose ben geraakt niet echt worden geadresseerd. Het lijkt ook wel alsof ze binnen de reguliere ggz de tools daar niet voor hebben. Zo heb ik emdr gehad wat maar beperkt heeft geholpen. Ook heb ik cognitieve gedragstherapie gevolgd. Toch bleven mijn klachten in grote mate aanwezig. Zodoende heb ik de stap gezet om naar Kees te gaan. Vanaf het eerste moment had ik door dat dit een hele andere aanpak is. Ik had het vertrouwen en gevoel dat zijn therapie goed bij mij zou aansluiten. Dat is gelukkig ook zo gebleken. Kees werkt voornamelijk met innerlijke beelden. Ik had hier wel affiniteit mee. Dat is denk ik ook belangrijk omdat het anders niet echt goed binnenkomt.
Zo lang ik mij kan herinneren heb ik last gehad van een zwaar en negatief gevoel. Iets wat ik maar niet kon duiden. Een soort sluimerend gevoel dat altijd op de achtergrond aanwezig was. In de vele therapieën die ik heb gevolgd werd dit niet opgelost. Bij Kees was dit gelukkig anders. Het was even zoeken, maar door naar vorige levens te gaan is dit gevoel helemaal opgelost. Tijdens mijn psychoses zag ik vaak beelden van de 2e Wereldoorlog en concentratiekampen. In een van de sessie kwam dit ook naar voren en wist Kees dit scherp te duiden. Ik was daar echt van onder de indruk. Dat gevoel is nu weg en ik voel me daardoor zoveel lichter en minder angstig, echt heerlijk.
Verder hebben we al mijn emotionele verstoringen die aan de basis liggen van mijn psychoses aangepakt en opgelost. En dat waren er best veel. Door met een afstand naar deze verstoringen te kijken, werden ze een voor een opgelost. Na elke sessie voelde ik me lichter en kwam ik meer tot mezelf. In totaal heb ik ongeveer 20 sessies gehad, waarbij alles aan het licht is gekomen. Ik ben heel blij dat ik de stap naar Kees heb gezet en dat mijn klachten zo goed als helemaal zijn opgelost. Soms kan ik niet nog niet helemaal geloven, maar van binnen voelt het als een wereld van verschil. Ik heb me ook altijd veilig gevoeld tijdens de sessies bij Kees.
Doordat we de problemen bij de bron hebben aangepakt ben ik niet bang voor een nieuwe psychose. Ik heb er ook nooit in geloofd dat een psychose je zomaar komt aanwaaien en louter een hersenziekte is. Mede daardoor sloot de therapie ook zo goed aan. Kees keek op een andere manier naar mijn bipolaire stoornis en is goed in staat om de problemen en klachten die ik had te duiden en aan te pakken. Inmiddels ben ik bijna van de medicatie af en gaat het erg goed. Ik denk dat ik de resultaten die ik bij Kees heb behaald nooit bij mijn ggz-behandelaars had kunnen bereiken.

B. uit V. (Angstklachten na 9 sessies)
Ik ben een man van 36 jaar. Via de website kwam ik terecht bij Kees, het thema transpersoonlijke trauma therapie raakte mij meteen. Na verschillende trajecten in de reguliere psychologie onvoldoende resultaten kunnen bereiken. Ik heb namelijk last van sociaal fobie en faalangst. Je leert cognitief wel ‘ trucjes’ die je tijdelijk voorruit kunnen helpen om je beter te voelen, oude negatieve patronen keren toch weer terug. Je snapt hoe het werkt en dat het geen reëel angsten zijn op waarheid berust. Maar de emotie zit zo sterk geworteld dat deze nauwelijks te weerleggen is, het voelt aan als DE waarheid. Als of er diepere lagen zijn waar je niet bij kunt met je denken die telkens weer boven komen drijven. Althans mijn ervaring van de afgelopen jaren. Uiteindelijk raak je hier moedeloos van en krijg je er nog een depressie bij ook. Ik had de hoop in hulp eigenlijk wel redelijk op gegeven en ben me meer gaan richten op meditatie en bewustwording. Maar op eigen kracht dan. En dat valt niet altijd mee. En met wisselend succes.

Bij Kees heb ik mogen leren dat veel van deze trauma’s zich in het onderbewuste niveau bevinden. Vanuit je denken (cognitie) kom je hier niet zo maar bij. Zijn therapie kenmerkt zich dan ook door juiste contact te maken met het onderbewuste middels weinig woorden. Daarin leer je je zelf eerst te verbinden met je ziel. In een metafoor te omschrijven als een boom of een zee; oneindig, overzicht, rust. Vanuit deze verbinding ga je contact maken met je oude trauma’s waar ik verwond was geraakt. In mijn opvoeding, op school, in een relatie. Waarbij de energie die hiermee in je lijf opgeslagen is vrij gemaakt wordt. Telkens naar een therapie sessie viel er een enorme last mijn schouders af. Voor mij is daarmee niet alles opgelost, oude trauma’s kunnen terug komen of nieuwe dienen zich aan. Maar nu kan ik ze zelf ‘ behandelen’ door vanuit de boom aandacht te geven aan de verwonding en negatieve energie vrij te maken uit mijn lijf.

Mijn leven is er een stuk aangenamer op geworden. Ik kan me tegenwoordig met meer plezier goed begeven in groepen van onbekende mensen of een nieuwe omgeving. Het kost me tevens veel minder energie om dat te doen. Dat is een prachtig cadeau!

Kees heb ik ervaren als een bijzonder professionele therapeut. Beschikt over heel veel empathie om zich te verbinden met jouw problematiek op dat moment, stelt zich bescheiden op en kan zijn visie op de vorm van therapie duidelijk uitleggen. Tevens aan de hand van vragenlijsten volgt Kees ook concreet de voortgang van de therapie of de klachten daadwerkelijk af nemen. Verder als persoon een bijzonder prettig mens om mee te mogen samenwerken. Kees ontzettend bedankt!

D. uit O. (Bipolaire stoornis en psychosegevoeligheid na 11 Skype afspraken)
Ik ben een vrouw van 36 jaar. Na dertien jaar de diagnose bipolaire stoornis en psychosegevoeligheid en door middel van medicatie in rustiger vaarwater te zijn geraakt, besloot ik om eens te gaan kijken naar de oorzaken van mijn levenslange depressie. Manieën had ik in mindere mate en de psychoses kwamen vanaf mijn vroeg twintiger jaren.
Vanaf mijn vroege jeugd, ik was ongeveer zeven jaar, had ik last van terugkerende depressies. Ik kon huilend in mijn bed liggen en ik begreep niet waarom. Tegelijkertijd kende iedereen mij als een vrolijk en opgewekt meisje. Wel was ik heel gevoelig, ik werd ook heel erg gepest op de basisschool. In mijn puberteit werden de depressies steeds langer en steeds heviger. Nog steeds begreep ik er niets van.

Toen ik 23 was, ging mijn stemming heel erg op en neer, wat uiteindelijk uitmondde in een psychose en opname. Ik ging medicijnen slikken. Anti-psychotica en lithium. Daar knapte ik van op. Jarenlang bleef ik lithium slikken en af en toe een anti-psychoticum er bij. Na zeven jaar kreeg ik weer een psychose en moest weer worden opgenomen.

Een klein jaar na de opname verteld ik in de kliniek dat ik stemmen hoorde. Groot alarm werd geslagen en ik moest gelijk aan de Haldol. Een middel dat uitstekend werkte waarvoor het bedoeld was, maar dat met een heel scala aan vervelende bijwerkingen kwam. Dat middel slik ik nog steeds.

Ik was allang redelijk stabiel, maar toch niet echt gelukkig met mijn leven. Ik zag er ook tegenop om levenslang medicijnen te blijven slikken, vooral vanwege de vervelende bijwerkingen. Ik had de site van Kees al eens bekeken, en het trok me aan, maar ik besloot toen dat ik het nog niet de tijd vond. Nu dus wel. In ruim vier maanden is me een hele hoop duidelijk geworden. Ik ben samen met Kees naar de kern van mijn probleem gegaan en daar hebben we het met wortel en al uitgetrokken.

Alle sessies gaven duidelijkheid en innerlijke rust. Een hele belangrijke sessie liet me inzien dat ik de depressie vanuit een vorig leven had meegenomen. In die sessie hebben we de ellende en narigheid helemaal weggewassen. Daardoor voel ik me nu een stuk opgewekter en heb ik meer ondernemingszin!

Kees Aaldijk praat alleen over het hoognodige met je. Zijn therapie speelt zich af op een ander niveau, het onderbewuste. Door dat naar boven te brengen kan hij heel gauw samen met je naar de kern van het probleem. Hij werkt vooral door middel van innerlijke beelden. Dat past bij mij en ik vind het een hele prettige en vooral zachte manier van werken. Liefdevol en van blijvende invloed.
Momenteel slik ik nog medicijnen, maar ik ben wel van plan deze af te bouwen, om te kijken of ik nog steeds last heb van psychotische verschijnselen. De therapie van Kees Aaldijk heeft mij het vertrouwen gegeven om dat te gaan doen. Therapie bij Kees gaan volgen, was de beste beslissing die ik in lange tijd genomen heb!
Bedankt, Kees!

P. uit D. (psychosomatische rugpijn na 17 telefonische gesprekken)
Ik ben een vrouw van 58 jaar. Bijna twintig jaar werd mijn leven bepaald door chronische rugpijn. Een normaal leven was niet mogelijk. Ik heb een lange speurtocht langs reguliere en complementaire zorg achter de rug. De problemen bleken psychosomatisch. Met andere woorden: de fysieke pijnen hadden een psychologische oorzaak. In mijn geval: de manier waarop ik ben opgegroeid en de onbewuste gedragspatronen van mijn ouders. Ik kwam materieel niets tekort, maar emotioneel wel. Geen liefde of verbondenheid. Er was sprake van onbewuste geestelijke mishandeling en (dreigen met) een pak voor de broek was vrij normaal.
Ik heb mij staande gehouden door vanaf jonge leeftijd intensief te sporten (topsport in teamverband als plaatsvervangende familie?) en mij zo zelfstandig mogelijk te gedragen. Bijvoorbeeld door van alles zelf op te lossen, mijn eigen weg te zoeken, op jonge leeftijd op kamers te gaan voor studie en te emigreren.
Dankzij de therapie van Kees Aaldijk heb ik meer inzicht gekregen en de kans gekregen dingen te verwerken. Daardoor is een groot deel van de fysieke en emotionele pijn opgelost.
Ik vond het zeer prettig dat, na een persoonlijke kennismaking, de behandeling telefonisch kon worden voortgezet. Voor mij was dat een groot pluspunt, omdat autorijden door de rugpijn veel energie kost. En je bent tijdens de behandeling in je eigen vertrouwde omgeving.

W. uit E. (Spirituele crisis en angstklachten, na 8 telefoongesprekken)
Vrouw, 62 jaar, beeldend kunstenares.
Een half jaar geleden heb ik deelgenomen aan een 10-daagse Vipassana meditatie. Naast de goede dingen die tijdens deze dagen gebeurden, voelde ik meerdere malen dat ik mezelf bijna kwijt raakte.
Toen ik na afloop opnieuw de ervaring kreeg geen grond meer onder mijn voeten te voelen vond ik op internet een artikel van Kees. Het ging over de gevaren van intensieve meditatievormen voor mensen die zoals ik, hun hele leven al kampen met angsten.
Kees overtuigde me van de kwaliteit van telefonische sessies en na 8 gesprekken kan ik alleen maar beamen dat deze therapievorm heel goed heeft gewerkt. Beter dan gesprekken bij psychiater en therapeut die ik voor die tijd consulteerde.

Kees nodigt je uit om naar een dieper niveau van bewustzijn te gaan en om van daaruit de verstoringen op te ruimen die steeds een stok in het wiel zijn van de dagelijkse werkelijkheid.
De sessies vragen overgave aan Kees en aan de innerlijke beelden waarin hij je begeleidt. Aan de ene kant is het zijn enorme empathie waardoor je vol vertrouwen met hem op een innerlijke reis gaat maar misschien was ik door de voorafgaande Vipassana ook wel op een punt gekomen dat ik me op die manier kòn overgeven. In ieder geval, ik probeerde Kees zo goed mogelijk te volgen in de beelden die hij bij me opriep. Waar ik het zelf niet kon verwoorden, deed hij dat voor me en bijna steeds raakte hij dan precies de kern.
Voor mij is overgave het toverwoord. De laatste sessie leek trouwens toveren: Kees gaf beelden aan, ik veranderde en voegde toe, het werd mijn verhaal, ik beleefde het ter plekke, de gestolde angst van mijn moeder werd tot leven gewekt en voor het eerst, 37 jaar na haar zelf gekozen dood, leefden haar ogen weer en waren we uitgelaten samen, in het bijzijn van haar moeder, mijn oma. Deze drie vrouwen mijn oma, mijn moeder en ik, dit 3-vrouwsschap zit nu veilig kostbaar opgeborgen in mijn hart, ik koester ons.

Mijn leven is nog niet stabiel, wordt dat misschien ook minder dan ik zou willen, maar ik ben heel goed op weg. Een pijnlijke relatie heb ik kunnen beëindigen, mijn zelfvertrouwen is gegroeid door in een project het beste uit mezelf naar boven te halen, een spannende taak, die ik succesvol uitgevoerd heb.
Ik kom mooie en interessante mensen tegen, wereldverbeteraars.
Heb meer en meer het lef om me met hen te verbinden, om minder last te hebben van het ongewisse van het leven, van alle open eindjes in het mijne en het leven te omarmen met al zijn mooie en moeilijke kanten.

Uit de grond van mijn hart: dankjewel Kees voor je warmte, je betrokkenheid, je generositeit, zorgvuldigheid en eerlijkheid. Je bent één van die mooie mensen die het leven op mijn pad gebracht heeft, ik ben er dankbaar voor.

R uit D. (Obsessieve angsten na 6 gesprekken.)

Begin jaren ’90 heb ik een angstpsychose gehad, waarvan de gevolgen lang nagewerkt hebben. Ik heb met de angst grotendeels zelf leren leven en weten te integreren door zelfonderzoek, lezen, meditatie en opleiding. Maar er bleef nog altijd een stuk angst in mij aanwezig die er maar niet uit wilde, dat nog kracht in mij had.
Ik heb heel lang gedacht dat er niemand was die mij zou kunnen helpen.
Afgelopen zomer realiseerde ik me opeens dat het tijd was om dat laatste stuk angst in te lossen. Ik zou er ook prima mee verder kunnen leven, maar ik wil verder komen, vrij zijn van mijn angst. Toen dacht ik: er moet toch wel iemand zijn die mij kan helpen van die zestien miljoen mensen in Nederland, er moet toch wel 1 iemand zijn die weet waar ik zit, weet wat er aan de hand is.

Ik google-de ‘mystiek en psychose’ en kwam al vrij snel bij Kees terecht, op zijn website. Na de artikelen gelezen te hebben, raakte ik enthousiast want wat hij schreef is mijn taal.
Kees kwam al vrij snel met het idee om eens al mijn spirituele activiteiten stop te zetten, want daar bestond mijn leven grotendeels uit. Ik heb vervolgens alle spirituele activiteiten afgerond; het mediteren, bijwonen van retraites, lezen van boeken, vrijwilligersactiviteiten, etc .
Het is een groot succes gebleken. In combinatie met wat andere oefeningen en remedies is er iets fundamenteels veranderd in me. Ik heb het nog maar een paar keer gehad dat die angst voorbij kwam, maar het is veranderd. Het was een levendige herinnering, nu is het slechts nog een herinnering. Het lijkt wel of het er niet meer toe doet, ik ben sterker geworden en het heeft geen grip of macht meer over mij. De wortel is eruit.

Ik ben in diverse moeilijke situaties geweest waar het anders de kop op zou steken, maar nu denk ik er niet eens meer aan! Inmiddels ben ik ook weer langzamerhand bezig met het integreren van spiritualiteit in mijn leven.

H. uit J. (Neurologische problemen na 10 telefonische sessies)
Ik ben een vrouw van 38 jaar. Aan een val op mijn hoofd 6 jaar geleden heb ik een NAH (niet-aangeboren hersenafwijking) overgehouden. Na 3 jaar revalidatie, en cognitieve en psychosomatische oefentherapie had ik alle handvatten gekregen om met en binnen mijn beperking te kunnen leven. Initieel was ik vooral bezig met leren wat mijn grenzen waren en hoe ik mezelf kon trainen om deze proberen te verleggen. Naarmate de jaren vorderden ging ik steeds minder vooruit en leerde ik om mijn leven zo in te richten dat ik kon leven zonder constant met mijn beperking bezig te zijn.

Door leven met mijn beperking werd ik geconfronteerd met oude (gedachte- en gedrags-) patronen in mezelf die me in mijn dagelijks leven belemmerden. Via een vriend kwam ik in contact met Kees die dacht dat hij kon bijdragen aan een verder herstel van mijn beperking.

Door middel van visualisaties met daarin confrontaties met personen of gebeurtenissen pakten we de onderliggende problematiek die ten grondslag lag aan de problemen die ik had aan. De manier waarop Kees mee kan kijken en je kan begeleiden tijdens dit proces en je er ook uit kan helpen als je vast zit in de situatie maakte dat ik me veilig voelde om me er volledig aan over te geven. Hierdoor kon ik mezelf met behulp van Kees confronteren met een aantal kernovertuigingen waar ik me niet (volledig) van bewust was en zien hoe ik mezelf daarmee ondermijnde. Dit leidde naar inzichten in gedragspatronen die ik nu actief kon veranderen. Dat voelde heel kwetsbaar, maar het was ook heel bevrijdend om te merken hoe zeer het werkte. Door mijn oude gedrag hield ik mijn beperking in stand, en nieuw gedrag betekende een vermindering van mijn beperking. Zo simpel als ik het nu stel, zo eenvoudig ligt de relatie ook. Het is alleen niet zo makkelijk om te doen; oude patronen zijn ingesleten en ik ben me daar niet altijd van bewust. Ik word echter onmiddellijk gestraft als ik terugval in oud gedrag: Oud gedrag resulteert direct in een toename van mijn beperking, terwijl nieuw gedrag ruimte en energie bieden en mijn beperking verminderen.

Ik ben Kees heel dankbaar voor zijn hulp, zonder hem had ik de kernovertuigingen en oude patronen niet zo effectief en efficiënt kunnen aanpakken. Mijn kwaliteit van leven is er heel erg op vooruit gegaan, en ik kan nu dingen waar ik een half jaar geleden niet eens van durfde dromen.

L. uit S. (Psychotische problemen na 23 telefoongesprekken)
Ik ben een vrouw van 39 jaar en eigenlijk ben ik altijd al bang geweest voor mezelf, het leven en de verantwoordelijkheden die het met zich meebrengt.
Ik was zeventien toen ik mijn eerste orap pilletje slikte en nu slik ik nog even abilify en dan ben ik ervan af. Daar heeft Kees mij ontzettend fantastisch bij geholpen.

Ik vluchtte werkelijk uit mijn eigen leven en uit dat van de mensen die van mij houden. Ik was niet werkelijk aanwezig. Wist ook, dit klopt niet. Dit ben ik niet echt, iets is er niet in de haak.
Therapeutische gemeenschappen, opnames in het ziekenhuis, psychiaters en psychologen. Ze wisten het niet. Maar ik kreeg wel een diagnose. Schizofrenie en later ook borderline persoonlijkheidsstoornis. En een zware identiteitscrisis. Die laatste kon ik als enige diagnose wel begrijpen en accepteren. De andere twee heb ik nooit geaccepteerd maar wel 15 jaar zware medicijnen geslikt voor de zogenaamde schizofrenie. Leponex o.a. Dat veranderde mij in een zombie.
Maar ik heb altijd geweten, dit klopt niet dit ben ik niet en er zit meer in. Ik kreeg het er alleen zelf niet meer uit. Eigenlijk heb ik twintig jaar “stilgestaan”. Ik was dik, moe, apathisch en niet een aangenaam mens om om je heen te hebben. Mijn ouders hebben zich vreselijke zorgen om mij gemaakt…
Godzijdank dacht mij huidige spv… Zij heeft geen schizofrenie… En riep de hulp in van de psychologe van het wijkteam waar ik nog steeds onder behandeling ben.
Een psychologische test volgde en daar kwam de zware identiteitscrisis uit. Medicijnen mochten afgebouwd worden. Ik werd toen al een ander mens. Voelde me eindelijk, eindelijk een gezonder mens.
Ik viel 25 kilo af, maar alles wat jarenlang onderdrukt was, was natuurlijk niet weg met deze verandering van inzicht. Alle angst en verwarring kwam alleen meer naar de oppervlakte.
Wat goed was hoor, alleen voelde ik mij totaal niet begrepen door de hulpverlening. Ik was verdrietig en in de war en zocht het ook nog bij mezelf omdat ik dacht dat alles mijn eigen schuld was geweest. Dat als ik wel eerder verantwoordelijkheid had genomen dat dit allemaal niet was gebeurd.

Toen kwam 2014. Ik decompenseerde. Psychose en manie. Crisis opname. En uiteraard weer medicijnen. Niet voor schizofrenie ditmaal maar voor een schizoaffectieve stoornis.
Abilify 15mg en Depakine Chrono 1500mg.

Mijn leven heeft door deze laatste ervaring wel een hele positieve wending gekregen.
Ik werd wakker uit de diepe donkere lagen van mijn eigen wezen. Er was iets opgeklaard, wakker geworden en lichter.
Spiritualiteit heeft altijd mijn aandacht getrokken. En ik wist; Dit gebeurd niet voor niks. Maar daar hoefde ik bij mijn hulpverleners natuurlijk niet mee aan te komen. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg…
Maar ze hebben me wel fantastisch geholpen en ondersteund. Ik zeg niet dat de reguliere hulpverlening geen goed werk doet. Ik zeg dat psychoses, manieën, persoonlijkheidsstoornissen, depressies e.a. oorzaken hebben. En dat de reguliere hulpverlening hier nog maar mondjes maat voor open durft en of wil staan. Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat deze oorzaken bij een grote groep mensen weggehaald kunnen worden.

En dan kom ik uit bij de Transpersoonlijke Traumatherapie. Bij Kees, ik heb hem een mail gestuurd.

Inmiddels zijn we 7 maanden en 23 gesprekken verder van steeds om en nabij een uur. Direct na de eerste sessie wist ik, dit is heel bijzonder. Wonderlijk, bijzonder en onevenaarbaar. Opeens had ik weer vertrouwen. Relaties met dierbaren, vriendjes werden onder de loep genomen. En er loste van alles op! Ik heb altijd direct verbetering ervaren na iedere sessie.
De laatste sessies van Kees met mij richtten zich op blokkades uit vorige levens. Ja, ook ik heb moeite gehad om dit altijd maar te geloven. Ik moest met beide benen op de grond staan in het hier en nu en aan de andere kant was ik vorige levens aan het herbeleven en loslaten… Bijzonder en zeer waardevol!! Helend en verhelderend.
Kees is heel nuchter, rustig en heeft ook veel humor. Ik ben zo dankbaar dat hij mij heeft willen helpen. Hij heeft mij mijzelf laten zien.
Het klinkt misschien als een sprookje van… en ze leefde nog lang en gelukkig….. Nee. En ja!! Ik werd na 22 jaar gezien en op zo een wijze geholpen dat ik nu alweer bijna medicijn vrij ben en dat ook blijf straks de rest van mijn leven.
Ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik ben en hoezeer ik geloof in deze vorm van therapie. Ik gun dit iedereen die vast zit, uitbehandeld is en of zich niet begrepen voelt door de reguliere hulpverlening.

V. uit S. (Bipolaire stoornis na 20 telefonische sessies in 6 maanden)
Vrouw, 28 jaar, beeldend kunstenares.
Op mijn 21ste heb ik een spirituele crisis gehad en in de afgelopen jaren nog twee maal een psychose waarvoor ik ook twee maal ben opgenomen. Ik gebruik geen medicijnen. Na mijn tweede psychose ben ik in behandeling gegaan bij Kees Aaldijk.
De manier waarop de reguliere zorg met je omgaat na zo’n episode is helemaal niet fijn. Ze geloven ook niet dat zoiets ontstaat door bijvoorbeeld onverwerkte trauma’s, maar zien het als een afwijking in de stofjes in je hersens. Ik geloof dat niet en Kees ook niet en dan begin je al op een hele andere manier naar de hele situatie te kijken.

Wij hebben samen door middel van visualisaties mijn trauma’s één voor één opgeruimd. Ik vind het moeilijk om precies te verwoorden hoe dat werkt, het is iets dat je moet ervaren. Ik kan hier wel delen, dat elke situatie of trauma die we behandeld hebben na een sessie zijn zwaarte verloor. Door het opnieuw te beleven, ernaar te kijken en het op te ruimen zijn de trauma’s niet meer zo beladen en ik merk, dat ik er ook bijna nooit meer aan terug hoef te denken, als ik dit wel doe dan voelt het niet meer zwaar.
Er waren voor mij na zo’n psychose een heleboel situaties waar ik liever niet aan terug dacht uit schaamte of verdriet, maar het spookte allemaal door mijn hoofd. Door dit samen met Kees te herbeleven en op te ruimen stond ik er niet alleen voor en ik had ook het idee, dat ik echt aan het werk was met de dingen uit mijn verleden die me achtervolgde en dat we ze aan het oplossen waren.
Omdat ik nogal wat bagage had verzameld gedurende mijn leven, heeft het ook best veel sessies gekost voordat we er een beetje doorheen waren. In het begin voelde het als een veel te grote hoop ellende, maar stapje voor stapje hebben we toch alles kunnen behandelen. Kees voelt ook heel goed dingen aan, dus je hoeft niet alles uit te leggen hoe iets is of hoe een persoon tegen je was, omdat hij dit dan op zijn eigen manier ook ervaart, waardoor ik me heel begrepen voelde.
Ik ben nu weer aan het werk en mijn leven begint langzaam weer vorm te krijgen. Ik ben Kees dankbaar en ik kan dan ook iedereen die met soortgelijke problemen kampt aanraden zijn artikelen te lezen of een sessie te proberen en te kijken of zijn werkwijze je ligt. Zo ja ,dan weet ik zeker dat je er veel baat bij kunt hebben en dat je zult ontdekken dat alles op te lossen is als je de juiste hulp krijgt.

N. uit W. (Traumatherapie na 8 gesprekken)
Al tien jaar lang bezocht ik met tussenposen psychologen en psychotherapeuten. Toch bleef ik rond lopen met een wirwar aan negatieve gevoelens.  Iets wat zich niet altijd liet definiëren, niet tastbaar of herleidbaar was. Alsof er iets in de basis niet goed zat.

Al na een paar sessies bij Dhr. Aaldijk begon ik me beter te voelen.
Na elke sessie viel er iets op zijn plaats.

Ik heb het als heel prettig ervaren dat we ons niet bezig hebben gehouden met het “waarom”.  Geen eindeloze gesprekken, maar gewoon letterlijk tot de “kern” komen. En hoe! Ik ben nog steeds verbaasd dat ik me in zo’n korte periode zoveel beter voel. Mijn dank is groot!

H. uit D. (Angststoornissen na 9 gesprekken)
Na tientallen jaren te hebben geleefd met angststoornissen en daarvoor diverse therapieën te hebben gevolgd en ondergaan kwam ik bij Kees Aaldijk. Met hoop weliswaar, maar ook met weinig verwachtingen.
Al bij de eerste sessie bleek hoe waardevol zijn aanpak is. Er waren al snel duidelijke veranderingen merkbaar.
Zijn stijl kenmerkt zich door een grote kalmte, betrokkenheid, deskundigheid en met een groot invoelingsvermogen. En steeds gaf hij mij een gevoel van gelijkwaardigheid.
Dat alles heeft samen met zijn bijzondere methode voor een doorbraak gezorgd. Daarbij hebben we alleen telefonisch en via Skype gewerkt.
Nu doe ik soms dingen die ik een tijdje geleden niet voor mogelijk had gehouden.
En dan juich ik inwendig: ‘Yesss! Zo hoort het leven dus te zijn’.
Dank je wel Kees!

R. uit S. (Angststoornis na 7 gesprekken)
Na jarenlang met een lichte paniek en angststoornis te hebben rondgelopen, werd ik getipt om bij Dhr. Aaldijk ten rade te gaan.
Na enkele sessies waarvan er een zeer intens was, voel ik mijzelf als herboren. Een donkere periode heb ik af kunnen sluiten, ongelooflijk dat een onverwerkt trauma zoveel invloed kan hebben op het dagelijks bestaan.

Verwacht hier geen uitgebreide verhalen over vroeger maar laat je door Dhr. Aaldijk meeleiden naar een plek waar je onderbewustzijn en emotionele leven de boventoon krijgen.
Bedankt, dat je me naar die mooie plek hebt meegenomen!

M. uit W. (4 telefoongesprekken)
De begeleidingssessies met Kees Aaldijk heb ik als heel bijzonder ervaren. Ik ben zelf langdurig werkzaam als hulpverlener (psycholoog/haptotherapeut) en ben bekend met healing en bewustzijnsontwikkeling. Als cliënt ben ik daardoor fijngevoelig en kritisch voor de kwaliteit van de hulpverlening.

Ik heb Kees als een zeer bekwame en betrouwbare, fijngevoelige en heldervoelende therapeut ervaren. De kwaliteit van zijn vermogen om contact te maken met de beleving van (mijn) problemen op zielsniveau, ben ik nog niet eerder tegen gekomen! Kenmerkend voor zijn benadering is zijn geestelijke helderheid, fijngevoeligheid en doortastendheid op momenten waar ik (als cliënt) vastzat in verwarrende emoties en ervaringen. De subtiele en ontspannen wijze waarop Kees mijn problematiek benaderde, gaf mij innerlijk daadwerkelijk een beleving van verbinding met mijn ziel. Doordat Kees mij hielp om vanuit een heel ruim en helder bewustzijn mijzelf en mijn problemen waar te nemen, verkreeg ik diepgaand inzicht in mijzelf en de oorsprong van mijn vragen. Zijn begeleiding is integer en vertrouwenwekkend, zonder oordeel.  Hij creeërt een energieveld waarbinnen een bijzonder zuivere perceptie van de problematiek/thematiek mogelijk wordt, en ‘oplossingen’  vanuit zielsniveau worden gegenereerd. Kees biedt tijdens dit proces van doorwerken van oude, pijnlijke thema’s op  kalme wijze steun en geeft leiding waar dat nodig is. Het bijzondere van zijn  ‘leiding’ vind ik dat hij héél precies tot in de kern weet door te dringen van de problematiek, daar waar ik zelf een blinde vlek had of in paniek en verwarring vastzat. Zijn benadering is zo precies, dat daarmee het thema tot op de bodem kan worden ‘opgelost’. Een prettige bijkomstigheid is dat het aantal sessies beperkt kan blijven.

Door de wijze waarop hij mij in mijn proces heeft begeleid, heb ik blijvende heling en verlichting gevonden voor  oude, vastzittende (traumatische) thema’s. Ik merk nu nog steeds dat ik deze thema’s daadwerkelijk heb kunnen loslaten, en dat de energie daarvan mij emotioneel niet meer belast. Ik kan iedereen die met psychische en spirituele problematiek worstelt, waar reguliere vormen van hulpverlening geen antwoord op heeft, begeleiding door Kees Aaldijk van harte aanbevelen. De meeste psychische problemen zijn gelaagd en multidimensionaal en kunnen niet alleen op gedragsmatig niveau worden aangepakt. Bij Kees komen alle gelaagdheden aan bod, te beginnen bij de kern en oorsprong van het probleem, en dat is wat werkelijke genezing brengt. Dank hiervoor!

R. uit A. (Bipolaire stoornis en kundalini na 16 gesprekken)
Ik ben nu 50 jaren oud.
Ongeveer 30 jaar geleden heb ik een zeer ingrijpende ervaring gehad met Kundalini. Hoewel de ervaring mooi en overweldigend was heb ik er naderhand veel problemen door ondervonden: chronische pijn in mijn linkerzij en een psychose en nog veel bijna-psychoses. Uiteindelijk is de diagnose bipolaire stoornis gesteld. Met dagelijkse medicatie ben ik nu al ruim 10 jaar stabiel. Toch heb ik nog veel klachten. Wat me vaak nog dwars zit is dat ik last kan hebben van angsten. Ik voel nog steeds de (kundalini?)energie in mijn lichaam omhoog kruipen en die manifesteert zich vaak als vervelende angst.

Inmiddels ben ik in ruim een half jaar tijd 16 keer bij Kees Aaldijk geweest en ben tegelijk verbaasd en dankbaar voor wat het me gebracht heeft. Ik had niet gedacht dat ik in zo korte tijd zoveel beter in mijn vel zou komen
te zitten. Vijftien jaar geleden werd bij mij de diagnose bipolaire stoornis gesteld.
Ik heb sindsdien heel wat psychiaters en psychologen gezien. Hun uitgangs-
punt was altijd deze diagnose bipolaire stoornis. Er werd me verteld dat dit een ongeneeslijke aandoening is waarmee ik “kon leren leven”. Daarom voelde ik me bij hen altijd de “patient” die tegenover de dokter plaatsnam. Maar dan wel een dokter die me te kennen gaf dat hij me niet kon genezen! Dit alles stond een zinvolle behandeling en een gesprek op persoonlijk niveau steeds in de weg. Ik ging me na zo’n consult vaak eerder slechter dan beter voelen. Bij Kees ging dat volstrekt anders. Zijn uitgangspunt was niet een diagnose. Hij
ging samen met mij op zoek naar wat me dwars zat en zo keken we welke ballast aan negatieve emoties we konden blootleggen en laten vallen. Dat ging middels visualisaties waarbij we ons een ontmoeting voorstelden met mensen die een belangrijke rol hadden gespeeld in mijn leven. Ik voelde me steeds ter plekke vrijer en onbe-
vangener worden en heb ontdekt dat ik blij en positief in het leven kan staan.
Kees heeft me ook verteld hoe hij aankijkt tegen spirituele groei, en ervaringen op dat gebied. Dat heeft me geholpen mijn eigen spirituele ervaringen een plek te geven.

Ik kan iedereen aanraden bij hem aan te kloppen. Wat jammer eigenlijk dat niet
veel meer mensen in de geestelijke hulpverlening zo werken.

M. uit V. (Jeugdtrauma’s na 10 gesprekken)
Ik ben een vrouw van 34 jaar
Gedurende mijn leven heb ik veel vormen van verlies gekend. Verlies door de scheiding van mijn ouders en het onverwachte sterven van mijn vriend. Sinds mijn vroegste jeugd waren mijn ouders emotioneel niet of nauwelijks aanwezig. Als gevolg van dat alles kwam ik in een ongezonde relatie terecht waarin oude patronen en kwetsuren zodanig aan het licht kwamen dat verandering noodzakelijk was. Ik ben daarna door een diep dal gegaan en daarbij heb ik de bewuste keuze gemaakt dat dal alleen door te gaan om te kunnen helen.

Uiteindelijk ben ik daarvoor bij Kees terecht gekomen. Meteen merkte ik dat hij een andere benadering heeft dan de psychologen en therapeuten die ik in het verleden had bezocht. Geen lange verhalen, doorzagen over bijzaken, maar de kern aanpakken. Patronen doorzien en voelen, afscheid nemen en loslaten van pijn en ook verder kijken dan het persoonlijke. Door veel met visualisaties
te werken en de mens als geheel te zien, voelde ik me veilig waardoor ik na een paar keer naar mijn gevoel kon gaan in plaats van te rationaliseren.

Door zijn werkwijze kon ik zonder oordeel kijken naar de persoon waar we op dat moment mee werkten. Het heeft me milder gemaakt en na verloop van tijd lieten ineens veel negatieve gevoelens mij los. Ik voel nu dat ik evenwichtiger ben en merk dat ik steeds meer ga leven in plaats van overleven. Ook het vergeven van mensen, wat de therapie voor mij heeft gedaan, voelt bevrijdend. Ik kan nu ook anders omgaan met bijvoorbeeld mijn moeder (vermoedelijk borderline, hypochondrie en waanbeelden). De emotionele ‘lading’ is anders. Ik kan het contact steeds beter vanuit het nu aangaan en tegelijkertijd mijn grens daarin goed voelen. Er sprankelt weer iets in mij. Ik geniet weer van al het moois in het leven. Ik dans weer regelmatig en heb vertrouwen in mezelf en in de toekomst.

Kortom, ik kan iedereen deze therapievorm, die meer is dan dat, van harte aanbevelen. Zeker voor mensen die ‘klaar’ zijn met praten of waarvoor praten alleen niet de voorkeur heeft.
Bedankt Kees!

J. uit H. (Spirituele crisis na 7 afspraken)
Het is niet eenvoudig om in korte gevatte bewoording te omschrijven wat er met me gebeurd is na een aantal maanden therapie bij Kees Aaldijk. Als het woord therapie al het goede woord is.
In een aantal maanden tijd zijn wezenlijke klachten en problemen grotendeels verdwenen.
Het wonderlijke is dat deze klachten en problemen mij hebben losgelaten zonder dat ik dat zelf eigenlijk bewust in de gaten had.
Als ik toch een poging mag wagen om in woorden duidelijk te maken wat Kees Aaldijk met mij “gedaan” heeft is het eerste wat in mij opkomt : Hij haalt je uít het verhaal, uít je persoonlijke beslommeringen.
Als mens heb je al snel de neiging om de sores van alle dag te gaan bespreken. Mijn verhaal werd even aangehoord, maar er werd verder niet echt op in gegaan.
Kees brengt je op subtiele en rustige wijze in een staat waar het persoonlijke even niet zo belangrijk is. Wat omhoog komt is een andere energie die in me huist en waar contact mee gemaakt wordt. Dat geeft helderheid, rust en besef.
Het is moeilijk om het juist te beschrijven, daarvoor moet je het ervaren.
Door licht te schijnen op wat van écht belang is, verdwijnen de klachten en problemen die achteraf van minder belang bleken welhaast als sneeuw voor de zon.

M. uit O. (Depressieve stoornis na 11 afspraken)
Ik ben  een man van 32 jaar.
Na een jeugd van o.a. misbruik, gescheiden ouders, en veel op mezelf terug geworpen te zijn, had ik een soort negatieve staat van zijn ontwikkeld, zeg maar gerust doorlopend negatief en niet willen. En zo kwam ik al jong met de reguliere gezondheidszorg in aanraking. Na heel lang een wekelijks gesprek bleek dat we niet verder kwamen, en intensievere zorg nodig was. Van de afgelopen jaren ben ik er 5 jaar volledig in therapie geweest, en na alles “uitgekauwd” en herhaald te hebben kwam ik uiteindelijk op het punt dat ik “uitbehandeld” was. Het ging beter, ik functioneer maatschappelijk, minder somber, maar mijn levensvreugde was er eigenlijk totaal nog niet. Dat zal dus wel aan mij liggen, werd mijn overtuiging. Want na zoveel jaar therapie, en zo veel hulp daarin mezelf nog niet beter kon voelen, dan moest ik er blijkbaar maar mee leren leven.

Tot ik ruim een half jaar geleden via een vriendin van Kees hoorde. Ze gaf me de tip om gewoon eens te bellen voor een afspraak. Ik heb gezien hoeveel beter zij zich ging voelen, en dacht ook, weinig vertrouwen meer in nog meer therapie maar ik heb gezien hoe het kan werken; ik geef het een kans.

Dit bleek een omwenteling te worden.
De aanpak van Kees was niet weer eindeloos herhalen wat er allemaal in het verleden is gebeurd, maar hij benadert het zelfde “probleem” via een hele andere kant. Door middel van visualisatie oefeningen kwam ik erachter waar de werkelijke knelpunten zitten, er kwam zelfs een stuk regressietherapie bij.

En voor mij het belangrijkste, die ook nog eens doorwerken op mijn onderbewuste. Door over de visualisatie sessies na te denken begon ik meer begrip en liefde voor mezelf te krijgen. En het gevoel dat het door werkt in heel veel dingen, dat ik het niet meer van positieve wilskracht alleen moet gaan hebben maar vanuit een gevoel dat het allemaal wel los zal lopen, komt wel goed. Dat werkt zo bevrijdend, dat was me met nog eens 5 jaar reguliere therapie echt niet gelukt. Nu “slechts” een half jaar en 11 sessies verder “betrap” ik mezelf er soms op dat ik zonder reden denk; Ik ben gewoon blij J

Vanuit de grond van mijn hart; ik wil het iedereen aanbevelen, Dank je wel dat je mij hebt willen helpen.

K. uit R. (Angststoornis na 12 afspraken)
Gedurende lange tijd kampte ik met angstklachten. Onwetend van de verschillende behandeltrajecten stond er één ding voor mij vast, ik wilde af van mijn klachten. Ik was niet die persoon die niks durfde. Ik wilde weer grip krijgen op mijn eigen leven, de straat op gaan, de auto in stappen en een terrasje pakken als het mooi weer was. Via een kennis belandde ik bij een cognitieve gedragstherapeut. Ze zei dat doormiddel van EMDR mijn ‘trauma’s’ sneller verwerkt zouden worden. Daarnaast kreeg ik huiswerk mee en werd ik gedwongen mijn angsten onder ogen te komen. Zo moest ik bijvoorbeeld iedere dag naar de supermarkt gaan. Al snel bleek dat deze benadering en deze manier van omgang tussen cliënt en psycholoog, mij absoluut niet lag. Na een aantal maanden wist zij nog steeds niet wat mijn klachten waren en ‘werkten’ we alleen aan oppervlakkige oplossingen. Tenslotte gaf ze het advies om antidepressiva te gaan gebruiken. Ik besloot te stoppen met deze therapie, die mij alleen maar nog meer verwarde en onzeker maakte.
Via een omweg kwam ik terecht bij Kees. Het sprak mij aan dat hij de nadruk legt bij het oplossen van innerlijke blokkades. Bij de eerste ontmoeting was mij nog niet helemaal duidelijk wat zijn precieze aanpak zou zijn. Er was een gelijkwaardige manier van communiceren waardoor ik mij erg snel op mijn gemak voelde. Hij zei elke keer dat mijn problemen makkelijk op te lossen waren. Dit was een verademing om te horen aangezien ik dit bij mijn andere therapie niet te horen heb gekregen. Door o.a. regressietherapie en visualisaties ontdeed ik mij van negatieve blokkades en al vrij snel had de ‘behandeling’ invloed op mijn dagelijks leven. Ik werd steeds meer ontspannen en overwon mijn angsten. Ik kon mijn leven weer oppakken.

Voordat ik bij Kees in behandelingen kwam verkeerde ik in de veronderstelling dat ik nog een lange weg te gaan had en ik had ook niet echt de overtuiging dat ik mijn angsten ooit de baas zou worden. Bij Kees heeft dit al snel een andere wending gekregen, ik kreeg weer energie, zelfvertrouwen, zin om dingen te ondernemen en zag mijn angsten als een innerlijke uitdaging. Onlangs ben ik ook weer met de trein gegaan, iets waarvan ik het afgelopen jaar alleen maar kon dromen. Daarvoor wil ik Kees dan ook bedanken en raad ik mensen zeker aan om eens met hem in gesprek te gaan.  Voor mensen met gelijknamige klachten zou ik enkel en alleen dit advies willen geven; Houdt moed en vertrouw in jezelf! Cliché als het is na een diep dal komen hoge pieken.

S. uit W. (Bipolaire stoornis na 9 afspraken)
Ik ben een vrouw van 44.
Voor mijn dertigste had ik regelmatig depressies, zo ook op 33 jarige leeftijd.
Tijdens deze heftige periode werd ik opgenomen op de paaz afdeling.
Een jaar later volgde er een manische periode met psychotische kenmerken.
Opname in een psychiatrisch ziekenhuis en ingesteld op lithium.
Daarna volgden ‘rustige jaren’ jaren waarin ik me redelijk tot goed voelde.
Wel bemerkte ik een verlangen diep in mij om antwoord te krijgen op een aantal vragen. Waarom een bipolaire stoornis…waarom die gevoeligheid… waarom die belangstelling voor spirituele zaken.
En een andere benadering voor mijn psychiatrisch ziektebeeld.

Via de site kwam ik in contact met Kees Aaldijk. Nadat ik het boek De geheimen van de ziel had gelezen wilde ik eens een afspraak voor een consult maken.
Door de consulten met hem zijn mijn klachten aanzienlijk verminderd en heb ik meer inzicht gekregen in het ontstaan van een bipolaire stoornis. Daardoor ontstond ook een soort bewustzijn over hoe ik in het leven sta. Door o.a. geleide visualisaties is er zware ballast in mij opgeruimd en ontstond er ruimte. Gebleken is dat ik mijn leven lang grote problemen met me heb meegedragen die nu zijn opgelost. Zijn manier van werken is persoonlijk, en geeft veiligheid. Daardoor voelde ik me op mijn gemak en ontstond er geleidelijkaan meer bewustzijn.

Wat wil ik? Waarom ben ik hier? Het zijn vragen die mij bezighouden maar niet vanuit een slachtoffer rol, waarom is het mij overkomen. Vanuit een innerlijke kracht, vanuit mijn ziel leven en mijn leven bezieling geven.
Inmiddels ben ik lithium aan het afbouwen, dat is spannend maar het komt uiteindelijk wel goed met mij.

T. uit G. (Schizofrenie na 16 afspraken)
Ik ben een man van 35 jaar.
15 jaar geleden werd ik getroffen door een vreselijke chronische ziekte. Met de diagnose Schizofrenie en kwam ik terecht in het psychiatrisch circuit van de GGZ. Medicijnen, opname, lotgenoten en een SPV begeleider, dat is de reguliere behandeling. Er zijn mensen die zich hierbij goed geholpen voelen, als ik echter naar mezelf kijk heb ik me nooit echt thuis gevoeld in de reguliere benadering van Schizofrenie. Eigenlijk kan ik gerust zeggen dat ik me jaren lang heb verzet tegen deze reguliere benadering. Altijd heb ik gezocht naar alternatieve en een meer spirituele benadering om genezing te kunnen vinden. Door de jaren heen heb ik ontzettend veel gelezen over de meest uiteenlopende ideeën, filosofieën, benaderingen en therapieën. Dit had te maken met het niet willen en kunnen accepteren van mijn ziekte.
Dit vraagt om enige verheldering. Ik ben van mening dat wanneer je wordt getroffen door een ziekte zoals schizofrenie het erg belangrijk is om tot acceptatie te komen van dit ziektebeeld. Echter, je hoeft niet te accepteren dat schizofrenie een ziekte van de hersenen is en dat er niets aan valt te doen dan alleen medicijnen slikken. Ja het is belangrijk om te accepteren dat er iets met je aan de hand is wat heel diep gaat en ernstig is, en dit is moeilijk, heel moeilijk. Maar nee, een hersenziekte die ongeneselijk is daar geloof ik niet in.

Na vele lange en zeer moeilijke jaren kwam ik totaal gestrand in januari 2013 bij Kees Aaldijk. Daar zijn we op een rustig tempo gaan kijken naar de problematiek waar ik mee worstel. Langzaam werd het duidelijk dat door bepaalde, op het oog onschuldige gebeurtenissen in mijn verleden, ik me door een diep gevoel van afwijzing mezelf totaal ben gaan afsluiten. Hierdoor is een verhard deel in mezelf ontstaan, en dit deel is niet leuk, aardig of vriendelijk. Het is rigide, hard, koud en alleen. Echter onder dit verdedigingsschild ligt wat je zou kunnen noemen mijn zelf. Door de gesprekken met Kees is het me duidelijker geworden dat ik dit verharde deel kan gaan loslaten en daardoor weer terug kan keren tot mijn zelf. Het verharde deel was/is een overlevingsstrategie die niet meer nodig is. Toch laat je dit niet zomaar even los, dit kost tijd, heel veel tijd, en ik zal nog vele jaren nodig hebben om weer terug te keren tot mezelf. De trans- persoonlijke therapie helpt hierbij, ik moet er wel bij zeggen dat het zeker geen tovermiddel is. Het vraagt om inzet, rust, toewijding en heel veel geduld. Het was in het begin ook erg zoeken naar een helder overzicht van dit probleem, het was niet zo dat Kees dit binnen een aantal keren boven water had. Ik heb het ervaren als een samen zoeken, soms kwamen er inzichten van Kees, soms gaf ik dingen aan die ik voelde en samen kwamen we tot waar we nu zijn gekomen. Daarnaast vind ik Kees als persoon en therapeut erg prettig, niet veroordelend, rustig en geduldig. Ik geloof ook dat het ontwikkelingsniveau van een therapeut moet aansluiten bij dat van de cliënt.

Wat ik nog wilde vermelden is dat schizofrenie een complexe ziekte is, die voor iedereen anders uitpakt. Sommige mensen hebben genoeg aan een reguliere benadering andere niet. Kees is in ieder geval iemand die mij de afgelopen tijd goed verder heeft geholpen. Momenteel ben ik begonnen met het afbouwen van medicatie. Dit doe ik op een heel langzaam tempo. Misschien trek ik er wel twee jaar voor uit, want ik zou liegen als ik zou zeggen dat het echt goed met me gaat. Het is in sommige periodes nog steeds heel erg moeilijk, ik merk nog steeds een wisseling. Soms gaat het een periode erg goed waarbij ik actief ben en me kan zetten tot vrijwilligerswerk. Andere periodes is er een noodzaak om me weer meer terug te trekken in rust en stilte. Al met al is en blijft schizofrenie een moeilijke en complexe ziekte die je niet zomaar even oplost, ook niet met transpersoonlijke therapie. Maar het heeft mij zeker wel in de goede richting geholpen, ik voel me er in ieder geval stukken beter bij als alleen pillen en geen toekomstperspectief.

E. uit W. (Dwangstoornis na 13 afspraken)
Na heel wat psychologen, psychotherapeut psychiaters en alternatief therapeuten ben ik beland bij de therapie die bij mij past. Namelijk transpersoonlijke therapie. De afsluiting van een zoektocht naar de oplossing voor mijn problemen.

Wie ben ik?
Ik ben een vrouw van 39 jaar en zit 11 jaar in de WAO met psychische klachten. Bij mij was niet meteen duidelijk wat ik had. Mijn klachten werden door een psycholoog en psychotherapeut als angstklachten beschouwd. Mijn vader was schizofreen en dat was wat mij het meest beangstigde. Vooral dat ik op mijn vader leek en dit mij door mijn moeder werd bevestigd was beangstigend. Bij een alternatief therapeut (orthomoleculair therapeut) werden mijn klachten beschouwd als een kwestie van stoffen tekort in de hersenen en lag de oplossing in het slikken van supplementen.

Pas bij de psychiater werd duidelijk dat ik last had van depressie, dwangklachten en psychotische klachten.
De reguliere benadering: gesprekken en medicatie.
Bij de psychiater dacht ik de oplossing voor mijn problemen te hebben gevonden; medicatie en begeleiding door een psycholoog. De medicatie hielp goed. Mijn wereld werd rustig. Ik dacht zelfs dat ik zonder medicatie kon. Het ging weer mis door stress bevorderende factoren als vakantie en proberen na jaren weer te werken. Het ging niet goed. Het ging zelfs slecht, ik werd opgenomen. Tijdens de opname werd ik opnieuw ingesteld op medicijnen en kreeg ik rust, waardoor ik er weer enigszins bovenop krabbelde. Ik werd ontslagen en kreeg weer gesprekken met mijn psycholoog die met RET probeerde mij van mij resterende dwangklachten af te helpen. Ik kreeg ook last van het zien van mensen ‘s nachts in mijn kamer en dit ging met medicatie of praten ook niet over. Bij gesprekken werden oplossingen aangedragen die ik zelf ook al had bedacht. Dan blijft de vraag over waarom doe je niets met de oplossingen die je worden aangereikt. Mijn antwoord is dat ondanks mijn pogingen om niet dwangmatig te zijn en niet op te letten op de beelden die ik zag mijn klachten toch bleven bestaan. Dit geeft gevoelens van onmacht en dit wordt alleen maar erger naarmate daar meer aandacht aan wordt besteed.

De alternatieve methode.
Toen kwam ik in het tijdschrift spiegelbeeld een artikel tegen: Paranormaal of psychisch gestoord? Na aanleiding van dit artikel ben ik naar psycholoog Kees Aaldijk gegaan. Wat een voordeel is bij deze therapie is, dat Kees paranormaal en transpersoonlijk therapeut is. Dit samen met zijn opleiding als psycholoog maakte dat de therapie goed bij mij aansluit .
Bij mijn eerste gesprek met hem had ik het idee dat ik op het juiste adres was. Ik vertelde over mijn levensgeschiedenis en hij vertelde dat ik altijd bang ben geweest dat ontdekt zou worden dat ik psychische klachten zou hebben en dat mijn autonomie was aangetast door mijn opvoeding en door mijn psychotische stoornis. Na dit consult had ik het gevoel dat ik thuis kwam, het was het feest der erkenning en herkenning.
De vervolgconsulten bestonden uit werken aan aarding en het losmaken (cutting the ties that bind) van mij met personen die in mijn leven een grote rol hebben gespeeld. Dit waren mijn vader, moeder, zusje, alternatief therapeut en een vriendin.
In het begin van de therapie had ik soms het idee dat het slechter ging en dat ik extra medicatie nodig had.
Ik zette de therapie door en geleidelijk voelde ik me steviger staan en had ik geen last meer van dwangklachten en psychotische klachten. Ik kon mijn dagelijks leven en het contact met mensen in mijn omgeving beter aan en werd niet overal door geraakt.
Door het invullen van een scorelijst met uiteenlopende klachten werd ook inzichtelijk gemaakt dat het beter ging. Ik scoorde eerst heel hoog, maar nu, na een half jaar heb ik geen klachten meer en ben ik mijn medicatie, in overleg met mijn psychiater, aan het afbouwen.

A. uit B. (Bipolaire stoornis, 17 sessies in driekwart jaar)
Opnieuw geboren worden …..

Ik ben een vrouw van 62 jaar. Twintig jaar geleden ben ik geheel onverwacht in een heftige crisissituatie terechtgekomen waarin ik geheel uit mijn dak ging. Ik ben opgenomen in een psychiatrische kliniek en de diagnose luidde: “Manisch-Depressieve-Stoornis” (MDS, tegenwoordig Bipolaire Stoornis genoemd). In de kliniek ben ik volgestouwd met allerlei chemische spuiten en pillen, daarna op lithium gezet. Als een robot kwam ik weer thuis: ik kon niet meer huizen in mijn eigen lichaam.
Voor de eerste opname is er sprake van een steeds heftiger wordende manie (weet ik nu), na die opname is er een langdurige zwarte depressie. Loodzwaar om daar weer uit te krabbelen. Een jaar daarna volgt de scheiding tussen mijn man en mij. Mijn baan als orthopedagoog kan ik nog voor de helft uitoefenen, groter is mijn draagkracht niet meer.
Na tien jaar volgt opnieuw en weer onverwachts een crisisopname, dit keer met psychosen er bij. Afschuwelijk! Al die jaren alert geweest en toch …..
Na deze opname is alles in me in de war. Ik ben mijn gezondheid nu grotendeels kwijt. Het lijkt wel of alle lichamelijke systemen aangetast zijn. Motorisch gezien is er sprake van een moeizaam en pijnlijk bewegen; automatische handelingen verlopen verstoord. Het denken is inhoudelijk zwak; het tempo van denken is langzaam; de impuls-controle fors verzwakt: er is geen bescherming meer tussen de wereld buiten mij en de wereld binnen mij en ook in mijzelf gaat het vaak heftig te keer. Daarnaast komen oude lichamelijke klachten weer opzetten, zoals slecht functionerende darmen. Bovendien gaat het vlammetje van mijn energie steeds lager branden. De grote vraag is: hoe hou ik me nog enigszins staande in het leven?
Mijn baan, waarin ik altijd met zoveel plezier en interesse werkte, kan ik in het geheel niet meer uitoefenen en ik kom in de WAO terecht.
Wie ik was ben ik kwijt, wie ik ben weet ik niet …..
Vanuit een nog aardig in het leven meedraaiende vrouw sta ik opeens geheel alleen in niemandsland en met heel weinig mogelijkheden om te kunnen leven, laat staan om weer iets van mijn leven te maken.

Aan de depressieve kant heb ik heel weinig energie.
Er zijn dagen bij waarop ik amper één of twee uur op een dag daadwerkelijk iets kan doen. Ik kan net mijn eigen huishouden draaiende houden. Ook bij dingen die ik werkelijk heel leuk vind om te doen, moet ik vaak na een uur al afhaken of zeg ik het van tevoren al af.
Meerdere keren is de vraag in me opgekomen naar de zin van dit moeizame leven en of ik er niet beter mee zou kunnen stoppen. Mijn drive om te leven blijkt echter toch telkens sterker te zijn.
Hoewel de depressieve kant van mijn leven me weinig plezier geeft, voel ik me hierbij wel het meest veilig.

Waar ik bang voor ben is de manische kant. Aan die kant voel ik me heel energiek en dat is heerlijk na alle ellende van de depressie. Ik kan veel aan, onderneem van alles, koop veel, heb allerlei plannen en alles gaat zomaar als vanzelf. Gelukkig heb ik geleerd om mezelf dan serieus af te vragen of dit wel echt goed is en heb ik een “vangnet” van mensen om me heen die met mij in de gaten houden hoe het me gaat.
Hoe eerder ik het in de gaten heb, hoe beter ik het af kan remmen (als dat nog lukt!) en hoe minder diep ik daarna de depressie weer inschiet.
Toch blijft het vreemd: hoe beter ik me voel hoe slechter het met me gaat, hoe beter ik me voel hoe sneller ik mezelf moet afremmen, juist als het prettig is ….. is het gevaarlijk.

In wezen gaat het al die 20 jaar telkens nog weer slechter met me. Ik word steeds verdrietiger, meer somber, steeds kwetsbaarder en mijn energie raakt steeds verder uitgeput..
Mijn wereld is totaal op z’n kop gaan staan. Ik ben meerdere keren fors door elkaar geschud. Mijn leven lijkt op een rit in een rollingcoaster. Op alle mogelijke manieren tracht ik greep op mijn leven te houden. Het is een geploeter om staande te blijven. Met allerlei acties probeer ik uit die modder te komen, om daar vervolgens toch steeds weer in terecht te komen.
Hulpverlening vanuit de ‘gewone’ psychologie is ontoereikend voor me. Ook mijn traditionele geloof (via kerkelijke organisaties) bied me onvoldoende steun. Spirituele informatie geeft mij over het algemeen een goed gevoel. Van daaruit is het in ieder geval mogelijk om nog enige zin in dit leven te ontdekken.

En toen kwam ik bij Kees Aaldijk …….

Ik ben geïnteresseerd door wat ik op zijn website (www.transpersoonlijk.nl) gelezen heb: juist die “dimensie meer” spreekt me aan: spiritualiteit verbonden aan de ‘gewone’ psychologie. Theoretisch onderbouwd en praktisch ‘vertaald’. Misschien is dit voor mij de mogelijkheid om uit mijn dal / uit de modder te klimmen.
Gelijk bij het eerste contact constateert Kees dat mijn energie alleen hoog in mijn lichaam aanwezig is of met andere woorden dat ik niet geaard ben. Voor mij een totaal nieuwe kijk op mijzelf. Als het dan ook, via op zich simpele methoden, mogelijk blijkt te zijn om mijn energie naar beneden, naar mijn voeten te krijgen en zo weer in contact met de aarde te komen is er een heuse basis voor een nieuw leven gelegd. Gelijk praktisch aan het werk dus. Dat bevalt me goed.
Gaandeweg ben ik mijn voeten weer gaan voelen en worden ze zowaar ook warmer, daarna komen mijn onderbenen tot leven en nu werkt dat door naar de bovenbenen. Was het eerst zo dat mijn bovenlichaam ervoor zorgde dat ik liep en vooruitkwam, nu dragen mijn voeten en mijn benen mijn lichaam: een immens verschil en zalig om te ervaren! Wat ik daarbij ook ervaar dat ik lichamelijk evenwichtiger word.

Na enkele keren gaan we ook werken aan het verwerken/afronden van mijn emotionele bagage. Veel dingen die ik heb meegemaakt draag ik nog steeds met me mee, ook nu het al lang niet meer nodig is om me daarmee bezig te houden. Per keer kiezen we een thema, daar schrijf ik elke dag thuis wat over op, alles wat ik maar schrijven wil daarover. In een visualisatie bij Kees wordt dit nogmaals onder ogen gezien, wordt er afscheid van genomen, worden oneigenlijke banden van mij uit met dat thema verbroken. Kees hoeft niet te lezen wat ik opgeschreven heb en daardoor kan ik vrijuit mijn gang gaan. Kees hoeft ook niet te horen van mij wat er gebeurd tijdens de visualisatie waardoor ik ook hier geheel vrij ben in wat er in mij opkomt. Kees begeleidt het proces heel zorgvuldig en daardoor voel ik me veilig genoeg om in de visualisatie te stappen.
Na elk thema wordt mijn emotionele bagage wat lichter van gewicht én van kleur. Het donkere sombere wordt minder. Ik word rustiger en evenwichtiger van binnen. Heerlijk.

Mijn basis wordt langs deze twee wegen steeds wat steviger. Er ontstaat een fundament waarop verder gebouwd kan worden.
Heel voorzichtig ontstaat er weer een begin van een overtuiging dat ik “er mag zijn” en ga ik mezelf van binnen weer iets ervaren.

Gaandeweg leer ik ook wat meer als het ware vanaf een afstand naar mezelf te kijken, naar wat ik doe en wat ik denk. Ik ga zo minder met mijn eigen “verhalen” mee. Mijn leven wordt prettiger en vrolijker.
Aanvankelijk vind ik het best vervelend en lastig dat Kees niet zo open staat en meegaat met mijn “verhalen”. Gaandeweg ben ik echter gaan begrijpen dat juist dit voor mijn verandering een heel belangrijke methodiek is, nl het verschuiven van mijn aandacht: van de ellende, het verdriet en mijn onmogelijkheden naar rust, blijdschap, en naar mijn mogelijkheden. Vrijvertaald in de woorden van Kees: “Waar je aandacht aan besteedt roep je ook op.”

Tijdens elk contact geeft Kees me informatie op grond waarvan ik anders naar mijn ziekte en naar mijzelf kan kijken. Aanvankelijk komt hiervan weinig echt bij mij binnen. Ik heb daar op dat moment van binnen de ruimte nog niet voor. Door het telkens weer te doen, vaak op een weer wat andere manier, sijpelt de informatie toch binnen.
Nu ben ik me er geheel van bewust dat er een totaal andere manier is om naar mijn ziekte te kijken. Het doet me goed, ik ben er blij mee. Ik word ook enthousiast daarover. Het betekent namelijk dat ik en mijn leven daadwerkelijk anders kunnen zijn!
En tegelijkertijd durf ik er emotioneel nog niet zo goed aan. Ik ben in mijzelf nog bang voor terugval en tegenslag. Wat als nou toch blijkt dat het verkeerd gaat? Het is mijn angst voor teleurstelling en om daar weer mee te gaan moeten dealen……
Verstandelijk begrijp ik de informatie van Kees en zie ik ook hoe het vanuit die andere visie werkt ……. Emotioneel durf ik me daar nog niet (geheel) aan over te geven.

In al die jaren hiervoor ben ik telkens weer reuze alert geweest op aanwijzingen voor doorschieten naar manisch worden: juist als het goed met me gaat is het noodzakelijk om mezelf af te remmen.
En nu is het (opeens) zo dat als ik me prettig en energiek voel dat oké is!
Het is nog nauwelijks te bevatten. Als ik dan echter in aanmerking neem dat er nu een veel evenwichtiger fundament in mij is dan in de tijd voorafgaande aan de contacten met Kees is de kans wel heel klein geworden dat ik doorschiet naar manisch worden.

Dit is waar ik nu sta. Hoewel ik nu nog bang ben en het emotioneel nog niet goed aandurf, ben ik van mening dat ik gaandeweg het verdere proces zal gaan merken/ervaren dat de visie van Kees mij ook wat dit betreft daadwerkelijk verder zal helpen.

Ik ben zowel lichamelijk als emotioneel en geestelijk evenwichtiger aan het worden. Op grond daarvan heb ik een deel van de omslag naar een andere kijk op mijn ziekte, mijn leven en mijzelf al gemaakt. De rest van die omslag en verankering daarvan in mijzelf zal ongetwijfeld volgen. Daar heb ik alle vertrouwen in.

Ik voel me opnieuw geboren.
Verdere groei en ontwikkeling zullen zeker volgen.

D. uit U. (Dwangstoornis, twee jaar therapie)
Ik ben D. (33) en graag vertel ik je iets over het overwinnen van mijn OCD en ADHD gerelateerde problemen. Aan deze grote verandering gingen (15) jaren van hulpverlening vooraf. Tevergeefse pogingen (onder toezicht van een psychiater) met diverse soorten medicatie, cognitieve gedragstherapie of de jaren van ‘vinger aan de pols gesprekken’ bij een GGZ organisatie. Verschillende aanpakken, met als overeenkomst dat het op het hier en nu gericht was en mijn verleden niet ter sprake mocht komen. Verder werd ik behandeld op mijn OCD – of ADHD problemen, terwijl dit bij mij juist samenkomt en op elkaar inwerkt. Het was steeds een rechtlijnige en praktische benadering, die mij helaas geen blijvende veranderingen bood.
Al had ik zonder deze ondersteuning mijn studie waarschijnlijk nooit af kunnen maken.

Begin 2006 kwam ik tot het inzicht dat ik behoefte had aan iemand waar ik alles mee mocht bespreken en waarbij terugkijken op mijn leven geen taboe was. Ik kwam bij Kees Aaldijk uit, een Transpersoonlijk psychotherapeut in Soest. Vanaf het eerste gesprek waren er allerlei verschuivingen merkbaar bij mezelf.
Mijn therapeut maakte al snel een plan van aanpak met mij, waarin gelukkig ook ruimte was voor datgene wat actueel was in mijn leven. Met afstand tot mijn dagelijkse bezigheden, keken we naar de scheiding tussen mijn ouders toen ik 7 jaar was en de jaren van ruzie hieraan voorafgaand. Hierdoor begon ik te begrijpen waar mijn angsten ontstaan zijn en welke rol mijn ouders eigenlijk speelden voor mij. En d.m.v. huiswerk opdrachten met en rondom mijn ouders en mijn angsten, kon ik dit trauma alsnog verwerken. Hierdoor had ik vanaf 2008 opeens geen strijd meer met hen. Het contact werd prettig, gelijkwaardig en van spanning en ruzie hoefde geen sprake meer te zijn. Sindsdien voel ik me zoveel sterker, echt een verschil van water en vuur!

Maar er was meer: ook de obstakels die ik tegenkwam in mijn relatie kon ik aanpakken en bespreken. Het contact met mijn vriendin verbeterde na verloop van tijd. Daarnaast ontstond er in de therapie een heldere blik op een complexe situatie op mijn werk. Zo kreeg ik weer het gevoel ruimte en bewegingsvrijheid te hebben tijdens mijn werk.

Het was soms hard werken, maar de begeleiding van deze psychotherapeut gaf mij vele mooie inzichten en vaardigheden om beter samen te leven met mijn partner, familie en collega’s. Ook mijn dwangmatigheid nam flink af, waardoor ik meer ruimte kreeg. Veel persoonlijke veranderingen die mij krachtiger en meer volwassen maakten. Een proces dat mij ook meer zelfvertrouwen gaf om opnieuw met betaald werk te starten. Ik kreeg weer helder zicht op mijn horizon. Een proces van blijvende waarde, waar ik graag aan terugdenk en vol dankbaarheid en trots aan anderen vertel!

R uit D (6 gesprekken, spirituele crisis)
Begin jaren ’90 heb ik een angstpsychose gehad, waarvan de gevolgen lang nagewerkt hebben, zo’n vijftien jaar.
Voordat ik doorflipte had ik een aantal mystieke ervaringen gehad en was ik erachter gekomen dat ik soms mijn gedachten letterlijk kon overbrengen in iemand anders hoofd en die dit dan ook hoorde en erop reageerde. Dit vond ik wel leuk en erg interessant dus ik maakte er een “onschuldig” spelletje van om gedachten bewust uit te zenden naar mensen.
Dit resulteerde na een half jaar experimenteren in een psychose waarbij ik iemand telepathisch moest vervloeken om de mensheid te redden. Ik was de laatste mens ter wereld die de doorslag tussen goed en kwaad zou geven. Toen ik iemand uitgezocht had en hem had vervloekt begon ik na enkele uren weer wat terug te komen, waarna de ellende pas goed begon. Ik lag op de grond en het werd doodstil, in die stilte trok alles naar een punt middenin mij. Vervolgens werd ik met een soort enorme hamer op dat punt geslagen en spatte ik of mijn ziel in duizend stukjes uiteen de duisternis in, waarbij iets of iemand in mij schreeuwde: VERVLOEKT. Dit creëerde zo’n enorme angst dat ik overeind vloog en in paniek raakte.
Ik was helemaal buiten mezelf. Elke keer als ik iemand aankeek vond die vervloeking plaats, dit ging vergezeld met een enorme verlammende angst. Op een gegeven moment gebeurde dit zelfs als ik aan iemand dacht. Ik kon nergens meer heen en niets meer doen.

Ik heb met de angst grotendeels zelf leren leven en dit geïntegreerd door zelfonderzoek, lezen, meditatie en opleiding. Maar er bleef nog altijd een stuk angst in mij aanwezig die er maar niet uitwilde, dat nog kracht in mij had.
Ik heb heel lang gedacht dat er niemand was die mij zou kunnen helpen. Afgelopen zomer realiseerde ik me opeens dat het tijd was om dat laatste stuk angst in te lossen. Ik zou er ook prima mee verder kunnen leven, maar ik wil verder komen, vrij zijn van mijn angst. Toen dacht ik: er moet toch wel iemand zijn die mij kan helpen van die zestien miljoen mensen in Nederland, er moet toch wel één iemand zijn die weet waar ik zit, weet wat er aan de hand is?

Ik google-de ‘mystiek en psychose’ en kwam al vrij snel bij Kees terecht. Hij kwam met het idee om eerst eens al mijn spirituele activiteiten stop te zetten, want daar bestond mijn leven grotendeels uit. Ik heb alle spirituele activiteiten afgerond; het mediteren, bijwonen van retraites, lezen van boeken, vrijwilligersactiviteiten, etc .
Het is nu gezien een groot succes. In combinatie met wat andere oefeningen en remedies is er iets fundamenteels veranderd in me. Ik heb het nog maar een paar keer gehad dat die angst voorbij kwam, maar het is veranderd. Het was een levendige herinnering, nu is het slechts nog een herinnering. Het lijkt wel of het er niet meer toe doet, ik ben sterker geworden en het heeft geen grip of macht meer over mij. De wortel is eruit.

Ik ben in diverse moeilijke situaties geweest waar het anders de kop op zou steken, maar nu denk ik er niet eens meer aan! Inmiddels ben ik ook weer langzamerhand bezig met het integreren van spiritualiteit in mijn leven.

J. uit D. (Bipolaire stoornis na 10 sessies)
Al een jaartje was ik in mijn hoofd bezig om het etiket van ‘bipolair of manisch depressief’ dat ik sinds 2007 op me had laten plakken van me los te weken. Ook het medicijngebruik (lithium) waarvoor ik ‘levenslang’ had gekregen stond me steeds meer tegen, onder andere door bijwerkingen als neurologische problemen en slechtere schildklierfunctie. Toch durfde ik niet af te gaan bouwen en wist dat ik nog een stuk ondersteuning van buitenaf nodig had.

De artikelen van Kees in het blad van de VMDB raakten bij mij een snaar. Werken aan de oorzaak op een andere dan de reguliere manier én iemand die ervaring heeft met mensen met een bipolaire stoornis. Dat i.c.m. het prettige kennismakingsgesprek maakte dat ik in februari 2011 vol vertrouwen aan een serie sessies begon. Ik bezocht Kees gedurende een ruim half jaar met steeds langere tussenpozen. De zeer simpele aardingsoefening die Kees me aanreikte is precies wat ik nodig had. Geen meditatie meer voor mij met kans om ‘weg te zweven’, maar letterlijk voetjes op de grond.

Met de visualisaties waarmee hij werkt ging het er om te ervaren en gewoon te laten komen. Het draaide vaak om ontmoetingen met dierbaren, ervaren wat er gebeurde en loslaten wat niet meer zinvol is. De oefeningen gaven veel inzicht op het moment, maar werken ook mooi door. Soms schilderde ik mijn ervaringen achteraf, wat ook weer inzichten gaf. Bij hardnekkige thema’s ging Kees nog een laagje dieper met regressie (reïncarnatie therapie). Het was hard werken om mij hierdoor te krijgen, maar uiteindelijk heb ik de angst en machteloosheid die ik vaak ervoer op deze wijze achter me kunnen laten.

Hoewel mijn gezondheidstoestand op het moment dat ik bij Kees kwam best goed was, merkte ik toch op diverse fronten lichamelijke verbeteringen. Geestelijk voelde ik me ook sterker en in mei jl. heb ik mijn eerste stap in de medicatieafbouw gemaakt; gevolgd door een recente tweede. Ik heb het vertrouwen dat ik nu ik weer een stapje dichter bij mezelf ben gekomen en misschien t.z.t. weer zonder medicijnen door het leven kan. Natuurlijk weet ik dat ik kwetsbaar ben en goed voor mezelf moet zorgen.

Ik ben Kees dankbaar voor zijn integere, professionele en respectvolle aanpak. De therapie heeft een absolute meerwaarde gehad voor mij bovenop het reguliere traject. Hij gaf me het vertrouwen om in de oefeningen te kunnen gaan en door zijn aanpak kon ik voelen en ervaren en was dat hoofd van me soms echt stil. En dat is echt heel knap voor iemand als mij … !

W. uit U. (2 gesprekken)
Wanneer het leven soms zwaar is, geeft de Westerse manier van denken niet voldoende handvaten om hier mee om te gaan. In die zware tijden vond ik het kalmerend en troostend om te horen dat je dingen ook anders kunt zien. Het Oosterse denken en het transpersoonlijke omvatten veel wijsheid. De manier waarop Kees Aaldijk vertelt is enthousiast, hij wil graag zijn kennis delen, maar hij probeert je niet te overtuigen. Dit heb ik als heel prettig ervaren.

M. uit B. (17 gesprekken)
Ik ben een vrouw van 62 jaar. Vorig jaar rond deze tijd ben ik begonnen aan een traject van, uiteindelijk, 17 gesprekken bij Kees Aaldijk.
Ik had een lezing van hem bijgewoond, een boek van hem gekocht (Vensters) en dit met veel plezier doorgelezen. Toen ik weer eens tegen stevige angst aanliep om mijn tekeningen te exposeren, besloot ik hem te vragen samen te zoeken naar een mogelijke oorzaak hiervoor en vooral om een manier te vinden hier goed mee om te gaan. Iedere ochtend had ik moeite om aan de dag te beginnen, het werd overschaduwd door een twijfel of ik wat ik deed wel enige zin had. Was dit een goed spoor voor mij, was dit mijn werkelijke drijfveer. Ik was aan het modderen, terwijl ik jarenlang bezig was geweest om het punt te bereiken dat ik zou kunnen exposeren.

In mijn herinnering, bij zijn lezing, was hij een vriendelijke , toegankelijke man.
Dat bleek ook weer bij de eerste sessie in zijn spreekkamer, het bleek onmogelijk om me niet op m’n gemak te voelen, terwijl ik daar toch echt heel goed in ben.
Ook vond ik het een hele aangename ontdekking dat er van begin af aan geen verhouding was van therapeut-cliënt, kleiner-groter voelen, sterker of zwakker.
In de loop van de gesprekken raakte ik steeds meer onder de indruk van zijn inzichten en zijn bescheiden, warme en respectvolle manier van optreden. Humor, kennis, aanmoediging, betrokkenheid, gelijkwaardigheid, het zijn steekwoorden die allemaal van toepassing zijn op zijn begeleiding. Het is mijns inziens heel bijzonder en zegt ook veel over het waarachtig zijn van waar hij over schrijft en hoe hij hiermee zelf in het leven staat.

De uitgangsstelling was snel geformuleerd: ik was te weinig geaard, leefde teveel in de bovenhelft van mijn lichaam en ik was nog niet los van de banden met mijn ouders. Als ik daar los van kwam, zou ik ook mijn eigen drijfveren leren kennen en daar voor kunnen gaan.
De ‘aardings’ oefeningen gingen direct van start en die kon ik thuis verder in praktijk brengen. Ze waren vooral gericht op het brengen van mijn aandacht naar mijn benen, naar de onderkant van mijn lijf. Het werd vervolgd met oefeningen waarbij ik energie door mijn héle lijf voelde stromen, ook die oefeningen werden thuis voortgezet. Ook een visualisatie waarbij ik gewaar kon worden wat het betekent om ‘getuige’ zijn. Louter in de stilte te zijn en je eigen bezig zijn in de wereld, de wereld van vormen gade te slaan. Werkt heel relativerend.

Weken lang was ik vervolgens ‘ brieven’ aan het schrijven. Hoewel niet uitvoerig besproken, werd wel duidelijk door er íets uit te lichten of het nog te veel aan de oppervlakte was gebleven of voldoende uitgediept was, echt doorvoeld was.
Ik vond het een prettige manier van werken, waarbij ik me heel autonoom bezig voelde, ik was aan het werk om los te komen omdat ik dat graag wilde, niet om aan andermans verwachtingen te voldoen. Door het niet al te uitgebreid bespreken ervan, bleven het mijn eigen brieven, die ik voor mezelf schreef. Ik werd belangrijk, de spot bleef op mezelf gericht.
Daarna volgden er sessies om via visualisaties ook werkelijk de touwtjes waarmee ik nog vast zat, door te knippen. Indrukwekkend om te beleven!
Het geheel van de sessies is afgesloten met een ritueel, waarbij afscheid werd genomen van het verleden. Hier werd ook mijn echtgenoot in meegenomen, die door een vervroegd pensioen evenzo voor een nieuwe levensfase stond.
Tijdens de begeleiding heb ik ook veel steun gehad aan zijn boek: De geheimen van de ziel.
Ik heb in de loop van mijn leven al heel wat gelezen over deze materie, maar dit was een verrassend helder geschreven boek.
Het was voor mij een duidelijke context, waarbinnen ik mijn ontwikkeling kon plaatsen, iedere stap die je zet is waardevol en brengt je verder naar de drijfveren van je ziel.
Ik ben anders tegen mijn bezigheden aan gaan kijken, misschien staat kunst juist voor de werkelijkheid achter de vormen, die we alleen via poëzie, proza of verbeelding kunnen benaderen en overbrengen.

Ik ben nu 3 maanden verder en stel prettig verbaasd vast dat ik schoksgewijs veranderingen bij mezelf opmerk. Verschillende momenten meer ontspannen dan ik ooit ben geweest, dat mag nog verder gaan, wat mij betreft, maar dat gaat ook wel gebeuren, daar ben ik inmiddels van overtuigd. Of er straks nog angst is bij het exposeren weet ik nog niet, maar ik heb het vaste voornemen er nu voor te gaan en me er niet meer door tegen te laten houden.

M. uit A. (3 gesprekken)
Kort maar krachtig was de therapie bij jou.
Ik was even mijn levensrichting kwijt en voelde me in cirkels ronddraaien.
Op het internet vond ik jouw site en het was het woord “transpersoonlijk” dat me een afspraak met je deed maken. Als zeventig plusser ben ik meer bezig met bewustzijns ontwikkeling voorbij het persoonlijke en de boeken van Ken Wilber hadden me al veel inzichten gegeven maar ik behoefde even iemand die deze transpersoonlijke materie zich eigen had gemaakt en me hopelijk weer kon verbinden met wie en waar ik was. Zowel in jouw boek Vensters als in jouw persoon als psychotherapeut ontmoette ik degene die ik zocht : iemand die er zelf doorheen is gegaan en daarom zo to the point op mij kon reageren en er zo ongelooflijk helder en ‘eenvoudig ‘ over kon schrijven. Door dit alles heb ik weer ‘grond onder mijn voeten ‘gekregen.”

C. uit L. (20 gesprekken)
Mijn leven stond inmiddels wel weer op de rails, dacht ik. Natuurlijk, er was de slecht onderkende en behandelde postnatale depressie in de late jaren 70. Er was veel verdriet omdat ik daardoor mijn kind niet had kunnen opvoeden. Tussen mij en mijn familie bestond er, mede daardoor, een kloof die nooit meer overbrugd was. En ja, daarna had ik zo hard gewerkt om alles te vergeten en weer “terug”te komen, dat ik een burn-out kreeg. Maar in de laatste 10 jaar ging het redelijk goed. Ik had al jaren een stabiele relatie en leerde langzamerhand omgaan met mijn hoge gevoeligheid. Leefde me uit in het me eigen maken van creatieve technieken en het geven van cursussen. Totdat mijn moeder ruim twee jaar geleden overleed.

Met het sluiten van haar kist ging mijn zwarte doos langzaam open. Ik werd geplaagd door nachtmerries, werd depressief en kreeg angsten. Toen daarbij een nekhernia en de ziekte van Lyme mijn gestel extra ondermijnden, kreeg ik van mijn arts het advies eens met Kees Aaldijk te gaan praten. Ik las de folder kritisch. Ben niet zo erg gesteld op mannelijke therapeuten en was de mening toegedaan dat ik al zoveel verwerkt had, op een rij gezet, dat ik niet weer alles wilde doorwerken. Maar één ding trok me wel erg aan: Een psychologische praktijk “met iets extra’s”. Vooral het hoe en waarom van het talrijke dat me overkwam, wilde ik leren zien en plaatsen. Waarom kwam alles toch zo vaak terug? Ik trok de stoute schoenen aan en belde hem voor een afspraak.
Tot mijn verrassing voelde ik me erg op mijn gemak bij hem. Voelde gelijkwaardigheid en respect en oprechte betrokkenheid. Kortom, om in zijn eigen voorgeschiedenis te blijven, de chemie tussen ons klopte. Er volgde een gesprekkenreeks waarin, ook ritueel, echt afscheid werd genomen van een aantal sleutelfiguren in mijn leven. Het betekende hard werken, ook thuis. Er zat gelukkig ook veel creatief huiswerk bij en door hiermee bezig te zijn werden de verbindingen in dit (maar ook in andere levens en hoedanigheden) duidelijker. Dat betekende overigens niet dat mijn leven direct makkelijker werd. De angsten werden extra aangeraakt, maar het was fantastisch om te merken dat Kees er altijd voor me was als ik er echt geen raad meer mee wist.
Langzamerhand leerde ik er afstand van te nemen, er los van te staan en uit de emotionele warboel te raken. Hij ging daarbij o.a. te werk met een aantal “theorieën”.(zie zijn boek “Vensters”). Ik hou wel van goede theoretische onderbouwingen- zeker als tegenwicht voor mijn emotionaliteit en voeding voor mijn intelligentie- maar had soms wel de neiging om hem achter het behang te plakken wegens zijn constante rationaliteit.
Er waren heftige sessies bij met veel impact waarin fundamenteel werd gewerkt, er was ook humor, aanmoediging en ontdekking van een rode draad. Na 9 maanden therapie had ik het gevoel dat de onderste steen boven lag. Ik besefte dat het leven, maar ook verwerken en groeien, “cyclisch”is; dat je dit telkens doet op een ander, dieper niveau met behulp van andere omstandigheden en/of personen. Toen voelde ik eindelijk stevigheid en bodem. Daarna nam ik een zomer de tijd om mijn huis en ziel letterlijk en figuurlijk op te ruimen. Als ik terugkijk zie ik, dat het goed was en dat zijn beloofde “extra”s aan mijn verwachtingen beantwoord hebben.

M. uit G. (22 gesprekken)
Voordat ik bij Kees Aaldijk terechtkwam had ik me jaren niet goed gevoeld en al maandenlang had ik ernstige klachten. Ik kon alleen nog mijn tranen laten gaan, verder voelde ik me verstikt en eenzaam. Een tijdlang liep ik van alles af in de reguliere gezondheidszorg. De één vond een depressie, de ander vertelde dat ik een Burnout had en volgens een derde had ik schildklierproblemen. Het kon van alles zijn maar naar mijn idee werden er interpretaties gegeven aan mijn klachten die de lading niet dekten.
Ik wist zeker dat ik in de problemen zat, mijn leven was vastgelopen, voelde als een puinhoop. “Begrijpt dan niemand waarover ik het heb”? Ik voelde me dom, eenzaam en ontheemd dat het zover was gekomen en ik was teleurgesteld in het zorgstelsel. Dat ik, zoals denk ik meerderen in mijn situatie, weg werden gestuurd met een aantal strippen pilletjes voelde als een misplaatsing, gelijk aan een afschuifsysteem voor mij. Na twee pilletjes leek het mij beter te stoppen, maar wat dan wel goed was wist ik toen nog niet.

Toen ik dus voor mijn eerste consult binnenkwam in de praktijkruimte van Kees Aaldijk, voelde ik een rust en open sfeer hangen, dat sprak mij meteen aan. Ik was open en onrustig, argwanend, moedeloos, overgevoelig en erg moe en de tranen zaten al maanden erg los.
Na een gesprek van zo n drie kwartier gingen we meteen van start met een ontspannings-oefening. Meteen actie, ik was wel moe, maar vond het een fijne start. Ik vroeg me natuurlijk wel af waar dit heen zou gaan.

Na verdere sessies met ondermeer meditatie, Cutting the ties, geleide visualisaties en gesprekken en na vele tranen en sombere gevoelens, kreeg ik wat meer vertrouwen, structuur en hoop mee. Zijn werkmethode sloot aan op mijn gevoel en werd bevestigd door zijn benadering om verder te kijken dan de klachten zelf en de behandeling daar op in te zetten. Daarom begon ik in mijn “genezing” te geloven. Op zijn advies las ik boeken met een brede kijk op mijn klachten en pijnen. Ik werd er heel moe van, want alles werd duidelijker en daarom in een korte tijd nog meer in de war gebracht. “Had ik maar eerder geweten hoe dat werkte” dacht ik nog. Ik herkende mezelf en bleef lezen.

Mijn leven was in onbalans door allerlei ervaringen en interpretaties vanuit mezelf, zo liet hij zien. Na maanden van volledige inzet, ups en downs tijdens en tussen de sessies, namen een aantal klachten af. Door het aangaan van mijn problemen werd ik positiever, verminderde mijn krampachtig denken, sliep ik beter en ik voelde me krachtiger worden. Ik moet bekennen dat het mij wezenlijk ontbrak aan (zelf) vertrouwen en inzicht. Door Kees voelde ik mij serieus genomen en durfde ik mezelf te zijn. Ik werd op het goede spoor gezet in een vertrouwde omgeving en ik kon rekenen op zijn volledige inzet en optimale begeleiding in mijn moeilijke proces. Dat was precies wat ik nodig had. Door zijn kundig handelen werden de hobbels in mijn leven ontrafeld en heb ik mijn strijdbijl tegen het leven en mijn ervaringen losgelaten en inzicht gekregen. Ik kan nu mezelf accepteren en voel me goed in het leven. Ik kon niet geloven dat het zou lukken, maar de begeleiding die ik kreeg is voor het leven.

H. uit H. (10 gesprekken)
Het is nu precies een jaar geleden dat ik voor het eerst in contact kwam met Kees Aaldijk. Ik voelde me niet goed. Ik had net een heftige periode achter de rug die mijn leven voorgoed zou veranderen, en ik was vastbesloten dat de periode een positieve ontwikkeling voor mijn leven was geweest; dat ik erdoor gegroeid was. Ondanks die rationele overtuiging zakte ik steeds verder weg in een dip, ik was niet in staat om mijn ervaringen met vrede te beschouwen. Chaos in mijn hoofd, verwarring. Ik denk dat we toch de neiging hebben om ons (boos) af te vragen waarom er zo veel onrecht is in de wereld, waarom sommige dingen gebeuren met mensen waar je om geeft.

Ik sta heel erg open voor dingen om mij heen, maar ben nooit bijzonder spiritueel geweest (wel geïnteresseerd). Ik besefte dat een ‘doorsnee’ psycholoog met zijn puur rationele psychologische wetenschap mij waarschijnlijk niet helemáál zou kunnen helpen met deze grote vragen over het leven en de ellende die we erin tegenkomen.

Ik kwam deze website tegen toen ik zocht naar psychologen in omgeving Utrecht en het gaf me direct een goed gevoel; deze man werkte met diepgaandere therapievormen dan alleen de cognitieve gedragstherapie. Ik belde Kees en de sympathiek klinkende man wist plaats voor me te maken binnen anderhalve week!
Iedere keer nadat ik langs was geweest verbaasde het me opnieuw met wat voor gelukkige energieboost ik terug naar het station liep. Kees is een ontzettend vriendelijke man. Nadat we een beetje in kaart hadden gebracht wat mij dwar szat hebben we er eerst samen aan gewerkt dat ik oude ervaringen kon verwerken. Tegelijkertijd hadden we gesprekken over hoe je de wereld en de mensen er in óók kan zien, waardoor ik steeds meer begrip kreeg voor de zaken die ik voorheen niet wist te plaatsen. Met behulp van visualisatie-oefeningen leerde ik de wereld zien zonder me te beperken tot de visie van mijn eigen ik/ego. Wat een verlichting! Een van de mooiste dingen hierbij was dat Kees niet iemand is die je een zienswijze oplegt…hij bespreekt verschillende ideeën en wanneer jij zelf het idee hebt dat je er iets mee kan in jouw leven, dan gebruiken jullie het.

Het unieke aan de therapeutische gesprekken met Kees, vind ik dat hij je niet alleen leert omgaan met de dingen die je nu als problematisch ervaart, maar dat hij je ook van een ‘handleiding’ voorziet om als sterk autonoom individu de problemen die je in de toekomst tegenkomt te kunnen plaatsen binnen je nieuwe mildere (mindful) manier van denken. Natuurlijk gaat dat niet zonder moeite, een nieuwe levensvisie vereist oefening. Bij mezelf ervaar ik het als een geweldig proces waar ik met vallen en opstaan steeds wat verder in kom. En als iets even niet lukt, dan glimlach ik en denk ik mild dat het de volgende keer vast wel beter gaat.
Dat lukt me nu steeds vaker vanuit een groter perspectief dan mijn emotionele zelf. Wanneer ik wil neem ik wat (emotionele) afstand van mijn ervaringen, zodat ik zelf de baas ben en zelf bepaal hoe een ervaring en de emoties erbij mij vormen. Ik voel me eindelijk vrij en ik ben gelukkig; ik gebruik wat ik geleerd heb nog altijd dagelijks (ik kom al een half jaar niet meer bij Kees)! Kees, ik hoop dat je nog heel veel mensen zo kan helpen, het is een wereld van verschil!

PS. Kees dit hoeft van mij niet anoniem, want ik ben juist heel trots op de groei die ik dankzij jouw kennis heb ondergaan!

PS2. Ik heb al een half jaar geen last meer van de fibromyalgie, op wat normale vermoeidheid zo nu en dan na. Dat had ik je nog niet verteld Kees…, maar ik denk dat het heel veel te maken heeft met hoe positief ik nu in het leven sta dankzij jou. -Dankjewel. Uitroepteken.
Nog enkele andere opmerkingen….
……….Op 13 maart 2006 zijn wij samen begonnen aan een proces dat ik mij aanvankelijk echt niet voor mogelijk gehouden had. In sneltreinvaart gingen wij een proces van verandering in, bij mij waren er allerlei verschuivingen die heel goed waren, zijn en blijven! De inzichten die je mij steeds gaf, blijven bij me, die vergeet ik nooit en zijn voor mij enorm waardevol.
De afstand die we namen tot mijn dagelijkse bezigheden waardoor ik veel meer begon te begrijpen welke rol mijn ouders eigenlijk speelden voor mij. Dit besef heeft ertoe geleid dat ik vanaf begin dit jaar nauwelijks nog strijd hoef te voeren met hen, waardoor het contact veel meer gewoon kan zijn en kan plaatsvinden, zonder dat ik de stroom aan negatieve gevoelens steeds tegenkom. Hierdoor voel ik me zoveel sterker; een verschil van water en vuur of tussen spanning en ontspanning.
Niet te vergeten alle mooie inzichten en vaardigheden die je mij aanreikte in het samenleven met mijn partner: wauw! De heldere blik die we wierpen op de situatie op mijn werk, toen ik me daar eind vorig jaar flink in het nauw gedreven voelde.
Dit zijn zo in vogelvlucht onderwerpen die goed zijn om aan terug te denken, die ik vol dankbare trots aan anderen vertel!……..